– Gdy wartość świadczenia ponoszona przez pracodawcę z tytułu zapewnienia noclegu pracownikowi przekracza kwotę 500 zł, spółka będzie miała obowiązek doliczyć do jego wynagrodzenia w danym miesiącu i obliczyć od łącznej wartości, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy – uznał w interpretacji dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi (nr IPTPB1/415-15/14-4/KC).
Zapytanie dotyczyło przedstawicieli handlowych oraz serwisantów, których zatrudnienie rozważał sprzedawca części do maszyn tekstylnych (dalej spółka).
Zamierzał w ten sposób skonstruować ich zadania, aby w niektórych sytuacjach nie wracali oni do miejsca zamieszkania ?po zakończeniu pracy w danym dniu, lecz pozostawali w terenie ?i kolejnego dnia kontynuowali czynności na danym obszarze. ?Nie byliby oni jednak w delegacji, lecz cały czas na obszarze, ?często obejmującym cały kraj, w którym według umowy o pracę wykonują swoje obowiązki.
Niejednokrotnie próba powrotu do miejsca zamieszkania ?i ponownego dojazdu do miejsca czynności w dniu następnym byłaby niemożliwa ze względu na obowiązujące normy czasu pracy.
– W sytuacji braku faktycznych (zbyt długi dystans) lub prawnych (przekroczenie norm czasu pracy) możliwości powrotu do miejsca zamieszkania pracownicy ci będą zobligowani korzystać z noclegu ?w terenie, w miejscu, w którym w danym dniu ukończyli wykonywanie obowiązków pracowniczych – wyjaśniała spółka.
Zgodnie z prawem pracy pracownicy nie będą w podróży służbowej, gdyż taką podróżą może być wyłącznie zdarzenie incydentalne w stosunku do pracy umówionej i wykonywanej zwykle w ramach stosunku pracy.
– Przyjęcie, że poniesienie przez spółkę kosztów noclegu pracownika mobilnego w terenie stanowiłoby przychód dla tego pracownika, spowodowałoby opodatkowanie nierzeczywistego przysporzenia i bezzasadnie zwiększyłoby koszty pracy. Pracownik ponosiłby większe obciążenia podatkowe tylko z tego tytułu, że charakter jego pracy wymaga noclegów poza miejscem zamieszkania. Oznaczałoby to dyskryminację takiego pracownika w porównaniu do osoby, która co prawda również jest pracownikiem mobilnym, ale obszar jej aktywności zawodowej jest na tyle niewielki, że umożliwia codzienne dojazdy z miejsca zamieszkania – uznała spółka.
Jej zdaniem, nawet gdyby przyjąć, że pracownik osiąga przychód, to powinien być on zwolniony na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy ?o PIT. Przepis ten zwalnia z PIT diety i inne należności za pracownika za czas podróży służbowej i na jego brzmienie powoływała się spółka alternatywnie w razie przyjęcia przez izbę skarbową, ?że pracownicy jednak są w delegacji.
Izba skarbowa stwierdziła jednak, że skoro miejscem noclegu zatrudnionych przedstawicieli i serwisantów jest teren określony ?w ich umowach jako miejsce pracy, pracownicy ci nie są w podróży służbowej. Dyrektor izby skarbowej zwrócił uwagę, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT co do zasady wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników w wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.
