Tak uznała Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 7 lutego 2013 r. (IBPBII/1/415-990/12/HK).
Wnioskodawca będący polskim rezydentem podatkowym zawarł umowę o pracę ze spółką z siedzibą w Szwajcarii. W trakcie wykonywania swoich obowiązków względem pracodawcy wnioskodawca będzie przebywać w siedzibie pracodawcy w Szwajcarii co najmniej dwa tygodnie w okresie każdych czterech tygodni. Jednak w przypadku gdy wnioskodawca nie zdąży wykonać swoich obowiązków w Szwajcarii, będzie miał możliwość realizacji powierzonych zadań w Polsce (zdalnie, tj. za pośrednictwem Internetu), przy czym dotyczy to wyłącznie zadań, które nie wymagają od wnioskodawcy fizycznej obecności w Szwajcarii.
Na tle tak zarysowanego stanu faktycznego wnioskodawca zwrócił się do organów podatkowych z zapytaniem, czy wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę zawartej ze szwajcarskim pracodawcą będzie opodatkowane wyłącznie w Szwajcarii, a tym samym, czy będzie zwolnione z opodatkowania w Polsce, na gruncie polsko-szwajcarskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 umowy polsko-szwajcarskiej, wynagrodzenie wypłacane ze stosunku pracy za granicą będzie opodatkowane w Szwajcarii. Ponadto, zdaniem wnioskodawcy, z uwagi na zapis umowy, dotyczący metody wyłączenia z progresją, wynagrodzenie nie będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce. Wnioskodawca wskazał również, że wykonywanie niektórych obowiązków w Polsce za pośrednictwem Internetu nie przenosi miejsca rzeczywistego wykonywania pracy ze Szwajcarii do Polski.
Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy w zakresie miejsca rzeczywistego wykonywania pracy za nieprawidłowe. Organ wskazał, że zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji OECD, dochód z tytułu pracy najemnej (m.in. umowy o pracę) podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest faktycznie wykonywana. Co więcej, wynagrodzenie otrzymywane od spółki zagranicznej nie może podlegać opodatkowaniu za granicą wyłącznie z uwagi na wykorzystywanie wyników pracy przez tę spółkę poza granicami Polski.
Organ podatkowy uznał, że wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę osiągane w Szwajcarii będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce na zasadach ogólnych, w części przypadającej na pracę faktycznie wykonaną w Polsce. Do pozostałej części dochodów (tj. wynagrodzenia przypadającego na pracę rzeczywiście wykonaną w Szwajcarii) znajdą zastosowanie zapisy art. 15 ust. 2 umowy polsko-szwajcarskiej. Tym samym, wynagrodzenie będzie opodatkowane zarówno w Szwajcarii, jak i w Polsce, a zastosowanie znajdzie metoda wyłączenia z progresją (art. 23 ust. 1 lit. a umowy).
Edyta Winnicka
Komentuje Edyta Winnicka, konsultantka w Dziale Prawnopodatkowym PwC
Przedmiotowa interpretacja porusza zagadnienie istotne dla wszystkich polskich podatników zatrudnionych za granicą, a wykonujących część lub całość powierzonych zadań w Polsce.
Organ słusznie zauważył, że w świetle komentarza do Modelowej Konwencji OECD dochód z tytułu pracy najemnej podlega zasadniczo opodatkowaniu w kraju, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana.
Wynagrodzenie otrzymywane z pracy najemnej ze źródeł zagranicznych nie może podlegać opodatkowaniu za granicą wyłącznie z tej przyczyny, że wyniki pracy są tam wykorzystywane. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym analizowana umowa polsko-szwajcarska) przewidują wyjątek od reguły, zgodnie z którym wynagrodzenie otrzymywane za granicą będzie zwolnione tam z opodatkowania, pod warunkiem spełnienia łącznie określonych warunków. Mając na względzie powyższe zasady, niezwykle istotne jest przeanalizowanie, czy praca jest faktycznie wykonywana w Polsce, czy za granicą.
Niewątpliwie, w przypadku wykonywania pracy zarówno w Polsce, jak i w siedzibie zagranicznego pracodawcy, należy rozdzielić wynagrodzenie na część przypadającą na pracę wykonaną w Polsce oraz na część wynikającą z pobytu za granicą. O ile pierwsza część wynagrodzenia będzie podlegać zasadom ogólnym wynikającymi z polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o tyle druga część będzie podlegać opodatkowaniu za granicą zgodnie z zapisami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednocześnie, zastosowanie znajdzie odpowiednia metoda unikania podwójnego opodatkowania (tj. metoda wyłączenia z progresją lub metoda odliczenia proporcjonalnego).
W analizowanej interpretacji nie powinno budzić wątpliwości to, że praca wnioskodawcy jest wykonywana częściowo w Polsce, mimo że rezultaty pracy są własnością szwajcarskiego pracodawcy. Tym samym, wnioskodawca błędnie wskazał, że jego wynagrodzenie nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce.
Warto zwrócić uwagę, że organ podatkowy nie odniósł się do sposobu podziału wynagrodzenia na część polską i szwajcarską. Niemniej przyjmuje się, że taki podział powinien zostać dokonany przy uwzględnieniu dni roboczych spędzonych w Polsce i za granicą.
Skutkiem opodatkowania dochodów z tytułu pracy najmniej w Szwajcarii będzie wyłączenie zagranicznych dochodów z podstawy opodatkowania w Polsce. Jednocześnie, dochód zagraniczny zostanie uwzględniony przy ustalaniu efektywnej stawki podatku do tej części dochodu, która podlega opodatkowaniu w Polsce.
Reasumując, stanowisko izby skarbowej należy uznać za prawidłowe. Polscy rezydenci podatkowi, którzy podjęli pracę u zagranicznych pracodawców, a wykonują pewne zadania zdalnie z Polski, powinni pamiętać o obowiązku wyodrębnienia części dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce i złożeniu rocznego zeznania podatkowego w ustawowym terminie.
Na koniec warto dodać, że interpretacja odnosiła się jedynie do zasad opodatkowania wynagrodzenia pracownika. Należy jednak zauważyć, że zdalna praca osób z Polski może skutkować powstaniem zakładu pracodawcy w rozumieniu ustawy o CIT.
