Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 7 grudnia 2012 r. (IPTPB1/415-555/12-2/AG).

Wnioskodawca – spółka z o.o. prowadząca działalność w zakresie sprzedaży eksportowej, planuje zawrzeć umowę agencyjną z pośrednikiem będącym osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Pośrednik nie jest polskim rezydentem podatkowym i ma miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie będzie on uzyskiwał dochodów z tytułu usług pośrednictwa handlowego poprzez zakład położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Usługi nie będą wykonywane na terenie Polski. Zgodnie z postanowieniami umowy agencyjnej, spółka powierzy agentowi pośrednictwo przy zawarciu umowy współpracy handlowej z podmiotem zagranicznym, na mocy której będzie dokonywała sprzedaży towarów na podstawie zamówień składanych przez ten podmiot.

Do obowiązków pośrednika będzie należało przekazywanie spółce informacji o sugestiach dotyczących jakości, ceny oraz warunków dostawy towarów, o reklamacjach dotyczących towarów składanych przez podmiot zagraniczny, bądź przez osoby kupujące od niego. W przypadku dojścia do skutku umowy sprzedaży między spółką i podmiotem zagranicznym, pośrednikowi wypłacane będzie wynagrodzenie prowizyjne.

Zdaniem spółki, przychód z tytułu usług wykonywanych na podstawie umowy agencyjnej nie mieści się w katalogu przychodów z art. 29 ust. 1 ustawy o PIT. Tym samym nie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT. Spółka nie będzie zatem zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem spółki w kwestii braku obowiązków płatnika w przypadku wypłaty nierezydentowi należności za usługi pośrednictwa finansowego pod warunkiem, że będą one świadczone na podstawie umowy agencyjnej. Organ zastrzegł jednak, że w przypadku, gdy wypłata nastąpi na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (a więc z tytułu innego niż umowa agencyjna), na spółce będzie ciążył obowiązek opodatkowania takich należności zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Komentuje Robert Lipiński, konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC

Przedmiotem omawianej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest odpowiednia kwalifikacja należności z tytułu umowy agencyjnej, wypłacanych na rzecz osoby fizycznej niebędącej polskim rezydentem podatkowym i niemającej zakładu na terytorium Polski.

Jeżeli zakwalifikujemy takie wynagrodzenie jako przychód uzyskany na terytorium Polski określony w art. 29 ust. 1 pkt 1 lub 5 ustawy o PIT, to powstanie obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku w wysokości 20 proc. przychodu. W innym przypadku, wypłata prowizji nie spowoduje obowiązku pobrania podatku.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, to podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Katalog przychodów osiąganych na terytorium Polski przez nierezydentów z art. 29 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy o PIT zawiera m.in. przychody z praw autorskich i praw pokrewnych, znaków towarowych, użytkowania urządzenia przemysłowego, know-how, świadczeń doradczych; księgowych, usług prawnych, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Brak jest zatem wyraźnego wskazania usług wykonywanych na podstawie umowy agencyjnej. Nie sposób też stwierdzić, że mają one charakter podobny do usług wymienionych w katalogu.

Usługi realizowane w ramach umowy agencyjnej mają odmienną naturę biznesową i charakteryzują się innym stopniem złożoności. Polegają na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez zleceniodawcę tej usługi z podmiotem trzecim, w przeciwieństwie do usług doradczych, które mają charakter czysto pomocniczy. Usług z umowy agencyjnej nie można także zakwalifikować do przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 8 ustawy o PIT, do których odsyła art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przepis ten wskazuje na przychody z umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki niemającej osobowości prawnej. Prawny charakter umowy agencyjnej nie jest tożsamy z umową zlecenie.

Zgodnie z art. 758 § 1 kodeksu cywilnego, przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. W świetle tego przepisu, nie jest prawnie możliwe zawarcie umowy agencyjnej z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

Reasumując, przepisem art. 29 ust. 1 ustawy o PIT nie są objęte usługi pośrednictwa handlowego świadczone na podstawie umowy agencyjnej na rzecz polskiego podmiotu przez podmiot niemający zamieszkania lub zakładu na terytorium Rzeczypospolitej. Pogląd taki został wyrażony przez Izbę Skarbową w Bydgoszczy w interpretacji z 28 września 2011 r. (ITPB1/415-694/11/MR).

Natomiast w przypadku, gdy wypłata należności na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, mającej miejsce zamieszkania poza terytorium Polski, nastąpi z tytułów określonych w art. 29 ust. 1 ustawy o PIT, na spółce ciążyłby obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat, stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o PIT.

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisów ustawy o PIT, kwalifikację przychodów dokonaną przez organ należy ocenić jako prawidłową.