Atutem opodatkowania w formie karty podatkowej jest brak obowiązku prowadzenia jakichkolwiek ksiąg dla celów podatku dochodowego. Przedsiębiorcy nie muszą też składać zeznań podatkowych oraz wpłacać zaliczek na podatek dochodowy.
Stawki karty podatkowej uzależnione są od rodzaju świadczonych usług, ilości zatrudnionych pracowników oraz liczby mieszkańców w miejscowości, w której świadczone są usługi. Dla robót np. murarskich stawki wahają się miesięcznie od kwoty 310 zł (przy braku zatrudnienia i świadczeniu usługi w miejscowości do 5000 osób) do 1676 zł (przy zatrudnianiu 5 pracowników i świadczeniu usług w miejscowości powyżej 50 000 osób).
Nie trzeba nic liczyć
Do obowiązków podatnika należy opłacanie podatku dochodowego w kwocie, jaka wynika z decyzji wydanej przez naczelnika urzędu skarbowego. Podatnik zobowiązany jest także do wydawania rachunków i faktur stwierdzających wykonanie usług. Musi to jednak robić tylko na żądanie klienta. Po zakończonym roku podatkowym do 31 stycznia przedsiębiorca musi złożyć w urzędzie roczną deklarację na druku PIT-16A.
Jest to deklaracja o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej w poszczególnych miesiącach roku podatkowego. Karta podatkowa może więc być ciekawą alternatywą do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
Przykład:
Pan Jan świadczy usługi w zakresie robót izolatorskich. Zatrudnia dwóch pracowników. Usługi świadczy na terenie Warszawy.
Miesięczne przychody firmy średnio kształtują się na poziomie 23 000 zł.
Gdyby przedsiębiorca rozliczał się w formie ryczałtu, miesięcznie płaciłby 1265 zł podatku (23 000 zł x 5,5 proc.). Na karcie podatkowej stawka wynosiłaby 948 zł.
Tylko dla usługodawców
Zasady opodatkowania w formie karty podatkowej określają przepisy ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej ustawy o PPE). W formie karty podatkowej podatek dochodowy mogą płacić podatnicy prowadzący działalność usługową. Ale nie każdą. Ustawa ustanawia zamknięty katalog usług, jakie mogą być opodatkowane w tej formie.
Katalog ten został określony w części I załącznika nr 3 do ustawy o PPE „Tabela miesięcznych stawek podatku dochodowego w formie karty podatkowej”. W punktach 70, 73 i 75 tabeli wymienione są usługi najogólniej ujmując budowlano-remontowe.
W formie karty opodatkowane mogą być usługi w zakresie robót budowlanych: murarskich, ciesielskich, dekarskich, posadzkarskich, malarskich, związanych z wykładaniem i tapetowaniem ścian, izolatorskich, związanych z wznoszeniem i montażem konstrukcji stalowych.
Na tej zasadzie rozliczać się także mogą przedsiębiorcy świadczący usługi w zakresie robót budowlanych instalacyjnych związanych z zakładaniem instalacji: grzewczych, wentylacyjnych, klimatyzacyjnych, wodnokanalizacyjnych, gazowych, elektrycznych i osprzętu elektrycznego. To samo dotyczy usług w zakresie cyklinowania.
Opodatkowanie w formie karty dla wszystkich tych usług jest możliwe do zastosowania pod warunkiem, że usługi te są świadczone dla ludności.
Spółka cywilna spełnia definicję ludności
Za świadczenia dla ludności uważa się m.in. wymienione wyżej usługi opłacane ze środków pieniężnych ludności. Przez pojęcie „ludność” rozumie się zaś osoby fizyczne i gospodarstwa domowe oraz inne podmioty, tj. indywidualne gospodarstwa rolne i ogrodnicze, zakłady wytwórcze, budowlane, handlowe i usługowe, prowadzone przez osoby fizyczne i spółki niemające osobowości prawnej oraz zakłady prowadzone przez agentów.
Pojęcie „ludność” obejmuje również organizacje wyznaniowe i zakonne, placówki państw obcych (wyłącznie w rozumieniu służb dyplomatycznych i konsularnych) oraz rady szkół i placówek, rady rodziców i inaczej nazwane reprezentacje rodziców. W pojęciu tym mieszczą się zatem: jednoosobowe działalności gospodarcze, spółki cywilne, jawne, komandytowe i komandytowo-akcyjne.
Definicja ta jest szczególnie istotna dla podatników, którzy świadczą usługi na zasadzie podwykonawstwa dla innych firm. O ile usługi są świadczone dla tych podmiotów, to nie są objęte żadnymi limitami. Przedsiębiorcy nie muszą obawiać się, że utracą prawo do stosowania karty.
Przykład
Pan Adam świadczy usługi zakładania instalacji grzewczych i rozlicza podatek dochodowy w formie karty podatkowej. Świadczy on usługi dla osób prywatnych w domach i lokalach mieszkalnych.
Bez względu na kwotę przychodu uzyskanego ze świadczenia usług podatnik nie straci prawa do opodatkowania w formie karty podatkowej. Odbiorcy jego usług mieszczą się w definicji „ludności”.
Są to osoby fizyczne.
Przykład
Pan Michał świadczy usługi w zakresie robót budowlanych murarskich. Jest podwykonawcą dwóch innych firm budowlanych, które prowadzone są w formie spółki cywilnej i jawnej.
Przy świadczeniu usług na rzecz takich podmiotów wykonawcy nie ograniczają żadne limity. Odbiorcami jego usług są spółki niemające osobowości prawnej. Podatnik świadczy więc usługi dla ludności.
Kiedy monitorować przychody
Przedsiębiorca opłacający kartę, który świadczy usługi remontowo-budowlane może wykonywać je także dla podmiotów, które nie spełniają definicji ludności. Świadczenia te są jednak limitowane. Obecnie, w 2012 r. podatnicy mogą je wykonywać w rozmiarze nieprzekraczającym 60 724 zł przychodu rocznie.
Przykład
Pan Stanisław świadczy usługi budowlane i rozlicza podatek w formie karty podatkowej. Przedsiębiorca na zasadzie podwykonawstwa zakłada instalacje wentylacyjne na rzecz spółek komandytowych oraz spółek z o.o.
Usługi świadczone na rzecz spółek osobowych (komandytowej) nie są objęte limitem. Jeżeli jednak przedsiębiorca nie chce utracić warunków do opodatkowania w formie karty, to wartość przychodu uzyskanego z tytułu świadczeń na rzecz spółki kapitałowej (z o.o.) nie może w 2012 r. przekroczyć 60 724 zł.
