Zdaniem fiskusa nie są one ponoszone w celu uzyskania przychodów.
Z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT wyraźnie wynika, że są nimi koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 tej ustawy.
Skoro za pakiet telewizji podatnik płaci niezależnie od prowadzonej działalności a do tego korzysta z niego nie tylko w związku z nią, ale również dla celów prywatnych, to trudno będzie mu takie wydatki rozliczyć.
Potwierdza to interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 7 lutego 2011 (IPPB1/415-1077/10-2/ES).
Z pytaniem zwrócił się podatnik prowadzący firmę jednoosobowo (jest sędzią piłkarskim). W celu podnoszenia swoich kwalifikacji ogląda mecze piłki nożnej i ich powtórki. Są one emitowane na różnych kanałach tv. Aby móc je wszystkie zobaczyć, wykupił pakiet usług zapewniających m.in. dostęp do usług cyfrowych z HD PVR oraz Internet. Z pakietu tego korzysta w miejscu swojego zamieszkania.
Zastanawiał się, czy faktury za te usługi może uwzględnić w kosztach podatkowych prowadzonej działalności. Jego zdaniem brak dostępu do niektórych transmisji spowodowałby, że nie mógłby wystarczająco efektywnie prowadzić swojej działalności. Stąd konieczność wykupienia rozszerzonego pakietu. Zdaniem podatnika jest to wydatek ponoszony z chęci osiągnięcia przychodów. A skoro tak, to powinien co miesiąc odliczać ponoszone wydatki.
Niestety, izba się nie zgodziła na takie rozliczenie. Po pierwsze, stwierdziła, że uzyskiwane przez podatnika przychody nie mogą być zaliczane do tych z działalności gospodarczej, lecz do odrębnego źródła – działalności wykonywanej osobiście. To wśród nich ustawa o PIT wymienia przychody sędziego z prowadzenia zawodów sportowych.
Zdaniem izby skarbowej jeśli uzyskiwany przychód zaliczany jest do odrębnego źródła przychodów niż działalność gospodarcza (a tak jest w tym wypadku), to nawet spełnienie przesłanek wynikających z definicji pozarolniczej działalności gospodarczej (określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT) nie spowoduje zmiany tej kwalifikacji.
W interpretacji czytamy: „dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, fakt iż art. 13 pkt 2 ustawy wymienia przychody sędziego jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, wyklucza zakwalifikowanie przychodów uzyskanych przez niego z tego tytułu do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, nawet wówczas, gdyby przychody te uzyskane były w ramach zarejestrowanej przez sędziego działalności gospodarczej”.
Potwierdzają to również orzeczenia sądów. Przykładem jest wyrok NSA z 12 lipca 2011 (II FSK 418/10). Wynika z niego, że konkretne przychody mogą być kwalifikowane jako pochodzące z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeśli są uzyskiwane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.
Koszty podatkowe z działalności wykonywanej osobiście określone zostały w wysokości 20 proc. uzyskanego przychodu (oblicza się je od przychodu pomniejszonego o składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe).
Jeśli jednak podatnik udowodni, że rzeczywiste koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, to może – na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy o PIT – odliczyć je w wysokości faktycznie poniesionej.
Muszą one być jednak poniesione w celu uzyskania przychodu. Zdaniem fiskusa wydatki sędziego na abonament telewizji cyfrowej nie spełniają tego kryterium. Są to bowiem wydatki o charakterze osobistym.
