[b]Potwierdziła to Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 19 maja 2010 r. (IBPP3/443-922/09/K).[/b]
Sprawa dotyczyła spółki, która świadczy usługę polegającą na wynajmie wykwalifikowanych pracowników oddelegowanych do pracy na terenie Polski dla firmy z Belgii. Pracownicy ci są zatrudnieni w spółce na umowę o pracę i otrzymują od niej wynagrodzenie.
Kontrahent nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności. Ale jest zarejestrowany w Polsce do celów VAT (do celów przedmiotowej transakcji posługuje się nr VAT UE innym niż polski).
Zgodnie z opinią klasyfikacyjną urzędu statystycznego spółka zaliczyła świadczenia do usług dostarczania personelu, które są traktowane jako usługi niematerialne. Miejscem świadczenia w wypadku tych usług jest terytorium państwa siedziby usługobiorcy, czyli Belgii. Zatem w Polsce nie będą podlegały opodatkowaniu.
Fiskus zgodził się ze stanowiskiem spółki. Stwierdził, że szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług dostarczania personelu w art. 28l pkt 6 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=17D1F175CBC1000681743E9D550EDE8C?n=1&id=172827&wid=337454]ustawy o VAT[/link] odnoszą się wyłącznie do sytuacji, kiedy usługi te są świadczone na rzecz podmiotów niebędących podatnikami.
Z kolei definicja podatnika w art. 28a ustawy o VAT nie uzależnia posiadania statusu podatnika od miejsca wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem należy przyjąć, że obejmuje ona swoim zasięgiem również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zdaniem izby skarbowej [b]świadczone przez spółkę usługi na rzecz kontrahenta z Belgii nie zawierają się w wyjątkach od ogólnej zasady określenia miejsca świadczenia w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT. W związku z tym miejscem świadczenia usługi dostarczania personelu na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy będzie miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę[/b]. Tym samym usługi te nie podlegają opodatkowaniu VAT na terytorium Polski.
[i]Autor jest konsultantem w Dziale Prawnopodatkowym PricewaterhouseCoopers[/i]
[ramka][b]Komentuje Katarzyna Antoniak, konsultantka w Dziale Prawnopodatkowym PricewaterhouseCoopers:[/b]
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowana jest odpłatna dostawa towarów i usług na terytorium kraju. Regulacja ta zwraca uwagę na istotną regułę funkcjonowania podatku, jaką jest zasada terytorialności. Oznacza to, że dana czynność podlega podatkowi od wartości dodanej w tym kraju, w którym miało miejsce jej świadczenie.
Przy czym ważne jest, że miejsce świadczenia nie jest tożsame z miejscem, w którym faktycznie dana czynność jest wykonywana. Termin „miejsce świadczenia” należy rozumieć jako miejsce opodatkowania danej czynności.
Od 1 stycznia 2010 r. regulacje dotyczące miejsca świadczenia usług zostały zasadniczo zmienione. Nastąpiło odwrócenie zasady ogólnej, która obowiązywała przed nowelizacją, a zgodnie z którą o miejscu świadczenia rozstrzygała siedziba (stałe miejsce prowadzenia działalności) usługodawcy, chyba że znalazł zastosowanie jeden z przewidzianych wyjątków.
W nowelizacji obowiązującej od 1 stycznia br. wyjątki te pozostawiono jako obowiązujące jedynie przy usługach świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Bowiem w nowych przepisach dotyczących miejsca świadczenia pojawiają się dwie reguły ogólne. Ich zastosowanie jest uzależnione od tego, czy odbiorcą usługi będzie przedsiębiorca podatnik, czy też konsument – osoba nieprowadząca w danym zakresie działalności gospodarczej.
W celu określenia, do jakiej kategorii zalicza się usługobiorca, w przepisach dotyczących miejsca świadczenia wprowadzono szerszą definicję podatnika. W wypadku większości transakcji z podatnikiem (z niewieloma wyjątkami) od początku 2010 r. miejscem świadczenia usług jest kraj, w którym usługobiorca podatnik posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności.
W związku z tym przy usługach wykonywanych przez polskich podatników na rzecz podatników posiadających siedzibę w innym państwie członkowskim (lub poza Unią) miejscem jej opodatkowania będzie kraj, w którym zagraniczny przedsiębiorca posiada siedzibę i to on będzie zobowiązany do rozliczenia VAT należnego od tej czynności (z prawem do odliczenia VAT naliczonego).
Nowelizacja ustawy o VAT jest konsekwencją zmian wprowadzonych do dyrektywy 2006/112/WE. W ramach wspólnego zharmonizowanego systemu VAT, obowiązującego w całej Unii Europejskiej, w prawie krajowym każdego z państw członkowskich określone są analogiczne zasady ustalania miejsca świadczenia. Ma to zapobiegać przypadkom podwójnego opodatkowania tej samej czynności i przypadkom niezamierzonego braku opodatkowania danej czynności.[/ramka]