[b]Wykonuję usługi w zakresie morskiego przewozu ładunków (zarówno dla kontrahentów krajowych, jak i zagranicznych). Wysokość kosztów bezpośrednio związanych z przewozem ładunków (m.in. koszty portowe i kanałowe, koszty za- i wyładunku) jest znana, ponieważ przed zawinięciem statku do portu przekazuję na te wydatki zaliczki agentom. Spływ dokumentów zagranicznych jest nieregularny i opóźniony z uwagi na przepisy i zwyczaje panujące w danym kraju. W związku z tym wystawiane są tzw. dokumenty wewnętrzne, które ewidencjonowane są na koncie „Rozliczenie zakupu usług”. Koszty te, jako znane i poniesione (zaliczki), są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Czy postępuję prawidłowo?[/b]
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
W przypadku czytelnika przez poniesienie kosztów dla celów podatkowych należy rozumieć ich ujęcie w księgach jako koszt na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.
Jak czytamy w [b]interpretacji Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 stycznia 2010 r. (ITPB3/423-628/09/AM)[/b], „dla celów rachunkowych zobowiązania wynikające z przyjętych przez jednostkę niezafakturowanych dostaw i usług nie stanowią tytułu biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Zalicza się je do zobowiązań z tytułu dostaw i usług także wtedy, gdy ustalenie dokładnej ilości i ceny dostawy lub usługi może wymagać szacunków.
Należy więc uznać, że zaistniała okoliczność, w której umowa sprzedaży została wykonana, lecz dostawca nie wezwał jeszcze odbiorcy, poprzez dostarczenie w stosownym czasie faktury, do zapłaty”.
Jeśli więc czytelnik dla celów rachunkowych ujmuje jako wydatki w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych ponoszone koszty, to dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zasadne będzie przyjęcie, że jest to koszt poniesiony w rozumieniu przepisów podatkowych.
Trzeba jednak pamiętać, że koszt ten, jako bezpośredni, będzie stanowić co do zasady koszt uzyskania przychodów w dacie (roku podatkowym), w którym zostały osiągnięte odpowiadające mu przychody.
Zwróciła na to uwagę izba skarbowa we wspomnianej wcześniej interpretacji.
[i]Podstawa prawna:
– [link= http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.)[/link].[/i]