Jeśli czytelnik kupił radio na użytek własny, a teraz chciałby wykorzystywać je dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, może to zrobić.

Musi jednak potrafić wykazać, że wydatek na zakup radia poniósł w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia ich źródła (zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z tego też względu łatwiej będzie zapewne taksówkarzowi niż księgowemu zaliczyć wydatek na zakup CB-radia do kosztów podatkowych.

Jeżeli zakup radia rzeczywiście spełnia warunki pozwalające na zaliczenie go do kosztów, to czytelnik powinien następnie ustalić, jaka jest wartość początkowa sprzętu. Wartością tą będzie cena wynikająca z faktury zakupu.

Jeśli natomiast nie można ustalić ceny nabycia (bo np. zginął dowód zakupu), wówczas należy zastosować art. 22g ust. 8 ustawy o PIT.

Z przepisu tego wynika, że jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji, to wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Innymi słowy, w takiej sytuacji czytelnik powinien ustalić wartość CB-radia według jego wartości rynkowej w grudniu 2009 r. (zakładając, że założy ewidencję w 2010 r.), z uwzględnieniem stopnia zużycia tego sprzętu.

Niezależnie od tego, jak ustali wartość początkową CB-radia (czy według ceny zakupu, czy według wartości rynkowej), to jeżeli jest ona równa lub niższa niż 3500 zł, czytelnik może wybrać jedną z dwóch metod postępowania:

- może zamortyzować radio jednorazowo, wliczając wydatek na jego zakup do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania go do używania albo w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 ustawy o PIT), a samo radio wpisując do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- może nie zaliczać auta do środków trwałych (nie ujmować go w ewidencji), a wydatki na jego nabycie po prostu wrzucić w koszty w miesiącu oddania go do używania (art. 22d ust. 1 ustawy o PIT). 

Gdyby wartość początkowa okazała się wyższa niż 3500 zł (co jest raczej mało prawdopodobne), wówczas czytelnik będzie rozliczał wydatek na jego zakup stopniowo, w postaci odpisów amortyzacyjnych.

[i]Podstawa prawna:

– [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.)[/link].[/i]