Zwłoka nie powoduje więc, że wydatku nie można „wykorzystać” podatkowo. Potwierdzają to interpretacje fiskusa.

Z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawy o CIT[/link] (oraz art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b) [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawy o PIT[/link]) wynika, że warunkiem zaliczenia odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych do kosztów jest wpłacenie ich równowartości na wyodrębniony rachunek bankowy.

O interpretację tego przepisu zapytała spółka, która 1 stycznia br. taki fundusz utworzyła.

Z [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=7E81EC6034028A05E841F12A33DD6210?n=1&id=74017&wid=327623]ustawy o zfśs[/link] wynika, że środki na konto funduszu powinny być przelane do 31 maja i 30 września. Spółka zamierzała jednak je wpłacić później. Miała wątpliwości, czy zwłoka nie wyklucza wydatku z kosztów uzyskania przychodów. Jej zdaniem odpisy staną się kosztem w momencie wpłaty.

[srodtytul]Urzędy się zgadzają[/srodtytul]

[b]Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 7 października 2009 r. (ILPB3/423-549/09-2/ŁM)[/b] potwierdziła to stanowisko. Podkreśliła, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych odpisy obciążają koszty działalności pracodawcy.

Niewpłacenie w wymaganym terminie pieniędzy na rachunek funduszu nie powoduje jednak utraty prawa do zaliczenia odpisów do kosztów. Jak czytamy w interpretacji:

„odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych dokonany w terminie późniejszym, niż wynikający z zapisów ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, może zostać zaliczony przez spółkę w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie faktycznego przekazania środków na konto funduszu”.

To, że opóźnienie wpłaty nie wyklucza wydatku z kosztów, potwierdziło też [b] Ministerstwo Finansów w piśmie z 17 maja 2000 r. (PB3-1416/722-186/WK/2000),[/b] w którym czytamy:

„należy uznać prawo pracodawcy do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów roku 1999 (oprócz odpisu za ten rok) również zaległą wpłatę środków odpisu za rok 1998, z chwilą faktycznego przekazania tych środków na rachunek funduszu”.

[srodtytul]Ważne, by przekazać [/srodtytul]

Nie może natomiast być kosztem podatkowym odpis naliczony, ale nieprzekazany na konto funduszu.

Jeżeli na rachunek funduszu została wpłacona tylko część odpisu, tylko w tej wysokości może być kosztem [b](wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 stycznia 2002 r., I SA/Lu 381/01).[/b]

Odliczyć można też odpis w zwiększonej wysokości [b](pismo Ministerstwa Finansów z 30 lipca 1997 r., nr PO 3-4852/722-491/WK/97).[/b]

Z kolei Izba Skarbowa w Katowicach zgodziła się na zaliczenie do kosztów dodatkowych wpłat na zfśs. Dokonano ich ze środków obrotowych spółki na podstawie zarządzenia prezesa.

Jest to zgodne z obowiązującym w firmie regulaminem funduszu. Wpłata (60 000 zł) była umotywowana dobrą kondycją finansową spółki.

[b]Katowicka izba skarbowa nie miała nic przeciwko jej odliczeniu (interpretacja z 31 marca 2009 r., IBPBI/2/423-39/09/PH).[/b]

[ramka][b]Wydatki na szkolenia [/b]

[b]Do kosztów uzyskania przychodów można też zaliczyć wpłaty na fundusz szkoleniowy.[/b] Mówi o nim [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=A6E1DEB65877AF1CDA84149E08A2926A?id=269029]ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy[/link].

Wynika z niej, że zasady tworzenia i funkcjonowania funduszu reguluje układ zbiorowy pracy lub regulamin. Jest przeznaczony na finansowanie lub współfinansowanie kosztów kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców.

Jego dochodami są wpłaty pracodawców (zgodnie z postanowieniami układu zbiorowego pracy lub regulaminu funduszu szkoleniowego), w wysokości nie niższej niż 0,25 proc. funduszu płac, oraz inne wpływy.

Wydatkowanie środków funduszu następuje na podstawie postanowienia pracodawcy w uzgodnieniu z pracownikiem kierowanym na szkolenie.

Z ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wynika, że wpłaty na fundusz szkoleniowy obciążają koszty działalności pracodawców. Można je więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Przepisy nie mówią natomiast nic o tym, jak je dokumentować. O to zapytano ministra finansów w interpelacji poselskiej nr 11990.

Jak czytamy w odpowiedzi, trzeba tu stosować zasady dokumentowania wynikające z ustawy o rachunkowości i rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, tzw. dowody źródłowe. Są to m.in. dowody wewnętrzne dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

Co musi zawierać dowód księgowy? Powinien określać rodzaj dokumentu i mieć numer identyfikacyjny, określać strony (nazwy, adresy) dokonujące operacji gospodarczej, jej opis i wartość oraz datę (a gdy dowód został sporządzony w innym dniu, także jego datę).

Natomiast dowody, które są podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, powinny zawierać co najmniej:

- określenie wystawcy,

- datę wystawienia oraz dokonania operacji gospodarczej,

- przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość,

- podpisy uprawnionych osób.

Zdaniem ministra finansów dowodem księgowym nie jest oświadczenie pracodawcy o zarachowaniu wpłaty na rzecz funduszu.

Co się stanie, jeśli pracodawca nie wyda środków funduszu na szkolenia? Musi wykazać przychód. Ale nie od razu.

Przychodem są bowiem środki funduszu niewykorzystane w roku, w którym zostały do niego wpłacone bądź w następnym.[/ramka]