Sponsoring przeważnie dotyczy imprez publicznych, np. konferencji, festynów, konkursów. Mogą mieć różny zasięg. Przedsięwzięcie może być wspierane w formie gotówkowej jak i rzeczowej, np. gdy producent odzieży przekaże koszulki ze swoim logo na rzecz szkolnej drużyny sportowej biorącej udział w okręgowych rozgrywkach. Może też dotyczyć pojedynczych osób, np. zawodników sportowych.

Zasadniczo sponsoring jest formą reklamy, która nie jest tak bezpośrednia, jak np. ukazująca się w krótkim czasie na ekranach telewizyjnych, ale trwa dłużej np. podczas imprezy masowej. Dzięki temu firma sponsorująca może być zapamiętana i pozytywnie kojarzona. Często też sponsoring ma na celu zainteresowanie produktami firmy i przejawia się w ich prezentacji podczas finansowanego przedsięwzięcia, imprezy, konferencji. Przykładowo w trakcie konferencji poświęconej rachunkowości sponsorujące firmy prezentują swoje programy księgowe albo w czasie festynu odbywa się degustacja żywności produkowanej przez sponsora.

Dla rozliczenia kosztów obecnie nie ma znaczenia, czy sponsorowana impreza ma charakter publiczny, czy niepubliczny. Było to istotne przed 1 stycznia 2007 r., gdy wydatki na reklamę niepubliczną mogły być zaliczone w koszty tylko do wysokości limitu 0,25 proc. przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT (art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT).

[srodtytul]Spór z fiskusem[/srodtytul]

Kiedy urząd może zakwestionować koszty? Gdy sponsor oprócz zapłaty za usługę reklamy przekazuje także środki na inne cele sponsorowanego (niemające związku z potencjalnym zwiększeniem przychodów sponsora). Wówczas ta część jego wydatków traktowana jest jako darowizna i nie stanowi kosztów uzyskania przychodu.

Istnieje też ryzyko, że jeśli wydatki sponsora znacznie będą przekraczały wartość otrzymanych od sponsorowanego usług reklamowych, fiskus uzna, że część tych wydatków nie będzie kosztem podatkowym (na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT oraz art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT). Świadczenia są bowiem nieekwiwalentne. Niemniej zarówno wyłączenie tej części wydatków z kosztów, jak i sposób, w jaki organ podatkowy określi ich wysokość, może być przedmiotem sporu. Problemem bowiem może być zarówno sposób określenia wartości usługi reklamowej na konkretnej imprezie, jak i potencjalnych korzyści z reklamy osiągniętej dzięki sponsoringowi. Nie można przecież wykluczyć, że nawet stosunkowo wysokie wydatki na sponsorowane przedsięwzięcie mogą w przyszłości znaleźć swoje odzwierciedlenie w przychodach sponsora.

[srodtytul]Darowizna mniej korzystna [/srodtytul]

Jakie będą skutki podatkowe, jeśli świadczenie jest darowizną? Przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi opodatkowanymi według liniowej 19-proc. stawki w ogóle jej nie odliczą od dochodów z działalności gospodarczej. Właściciele firm opodatkowanych na zasadach ogólnych mogą odliczyć darowizny w wysokości nie wyższej niż 6 proc. dochodu. Osobom prawnym wolno odliczyć darowizny do wysokości 10 proc. dochodu. Trzeba jednak pamiętać, że nie jest możliwe odliczenie od dochodu darowizny dla osób fizycznych.

Inaczej rzecz się ma przy sponsoringu. Wydatki z tego tytułu mogą być zaliczone bezpośrednio w koszty i nie obowiązują tu żadne limity, choć trzeba mieć na uwadze, aby wzajemne świadczenia sponsora i sponsorowanego były ekwiwalentne. Wydatki z tego tytułu są poniesione w celu uzyskania przychodu poprzez reklamę, jaka się wiąże ze sponsoringiem.

[ramka][b]Definicja w innych ustawach [/b]

Co to jest sponsoring? Polskie prawo cywilne nie definiuje tego pojęcia. Umowa sponsoringu zaliczana jest do umów nienazwanych. Na podstawie art. 750 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=5B32A4527A9DD76F0BD4D6FC925E6377?id=70928]kodeksu cywilnego[/link] do takich umów stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Według definicji słownikowych sponsoring oznacza finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności („Uniwersalny słownik języka polskiego”, PWN, Warszawa 2003).

Pojęcie to zdefiniowane jest także w niektórych ustawach. Przykładowo według art. 2[sup]1[/sup] pkt 4 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=6F5A0AB81F7A3CE66BD1EC12FBB1D5C7?id=185407]ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn. DzU z 2007 r. nr 70, poz. 473 ze zm.)[/link] sponsorowanie oznacza bezpośrednie lub pośrednie finansowanie lub współfinansowanie działalności osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej dla upowszechniania, utrwalania lub podniesienia renomy nazwy producenta lub dystrybutora, znaku towarowego lub innego oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorcę, jego działalność, towar lub usługę w zamian za informowanie o sponsorowaniu.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 8 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=091B48EF69CA81FC2078927A4A638066?id=74942]ustawy z 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (DzU z 1996 r. nr 10, poz. 55 ze zm.)[/link] sponsorowanie oznacza wspieranie w formie finansowej lub rzeczowej działalności osób i instytucji, związane z eksponowaniem nazw produktów i firm handlowych oraz ich symboli graficznych. [/ramka]

[srodtytul]PIENIĄDZE ZA REKLAMĘ I PROMOCJĘ FIRMY[/srodtytul]

[b]Świadczenia przekazane sponsorowanemu muszą odpowiadać wartości wykonanej przez niego usługi promocyjnej[/b]

Jeśli są wyższe, fiskus wyrzuci różnicę z kosztów. Tak wynika z interpretacji organów podatkowych.

Dzielą one sponsoring na właściwy i niewłaściwy. Ten pierwszy to taki, w którym sponsor wspiera sponsorowanego, a ten reklamuje go i oba te świadczenia są wzajemnie ekwiwalentne.

[srodtytul]Świadczenia muszą być równe... [/srodtytul]

Jak czytamy w [b]interpretacji Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 listopada 2007 r. (ILPB3/ 423-85/07-4/EK)[/b]: „sponsoring jest jedną z form promocji polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów”.

Ponadto poznańska izba skarbowa stwierdziła: „aby dana umowa mogła być uznana za sponsoring właściwy, jej treść musi zawierać wzajemność zobowiązań umawiających się stron, oznaczającą zobowiązanie się sponsora do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, który z kolei zobowiązany jest do reklamowania nazwy sponsora, logo i prowadzonej przez niego działalności. Ponadto, aby powyższa umowa nie była utożsamiana z umową darowizny, powinna określać rodzaj i wartość wzajemnych świadczeń. Akcje sponsoringowe mają na celu kształtowanie obrazu firmy w szerokich kręgach potencjalnych klientów. Reklamowanie nazwy sponsora ma wpływać na zwiększenie jego popularności i renomy, a co za tym idzie zwiększenie przychodów z działalności”.

Natomiast w [b]interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 20 czerwca 2008 r. (IP-PB3-423-562/08-2/MK)[/b] czytamy: „wydatki spółki poniesione w związku z umową sponsoringu, w zamian za świadczenia niepieniężne, ekwiwalentne o charakterze reklamowym stanowią koszty uzyskania przychodów. Wydatki poniesione na sponsoring stanowią koszt podatkowy tylko w przypadku sponsoringu właściwego, do wysokości równowartości ceny za reklamę sponsora, tj. wartości usług reklamowych wyświadczonych przez sponsorowanego”.

[srodtytul]...inaczej jest darowizna [/srodtytul]

[b]Podobnie wypowiedziała się Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 24 grudnia 2008 r. (ILPB3/423-654/08-4/MC)[/b]. Zgodnie z umową spółka miała zlecić umieszczenie jej logo na określonym samochodzie rajdowym oraz na:

- ubiorach załogi,

- kombinezonach sportowych i kaskach,

- na odzieży zespołu rajdowego,

- namiotach, banerach, papierze firmowym,

- innych przedmiotach, jak T-shirty, czapki, naklejki.

W zamian za świadczenie pieniężne sponsorowany da spółce wyłączność na usługi reklamowe i zobowiąże się do ich wykonywania podczas sezonu rajdowego.

Izba skarbowa uznała, że „usługa reklamowa, którą zespół rajdowy świadczy na rzecz spółki w zamian za wynagrodzenie, będzie dla spółki kosztem uzyskania przychodów. Należy jednak zaznaczyć, że skoro przedmiotowa umowa ma charakter sponsoringu, to wydatki z nią związane stanowią koszt podatkowy tylko w przypadku sponsoringu właściwego, do wysokości równowartości ceny za reklamę sponsora, tj. wartości usługi reklamowej wyświadczonej przez sponsorowanego”.

Natomiast w [b]interpretacji z 19 grudnia 2008 r. (IBPB3/423-849/08/CzP) Izba Skarbowa w Katowicach uznała[/b], że „gdy świadczenia (sponsoringu i reklamy) nie są równej wartości, nadwyżki świadczeń ze strony sponsora stanowią darowiznę na rzecz sponsorowanego. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT wydatków, których celem jest darowizna, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Również w przypadku przekazania przez sponsora na rzecz sponsorowanego towarów (np. koszulek, butów, napoi itp.) za koszt uzyskania przychodów można uznać jedynie tę wartość przekazanych towarów, która stanowi równowartość ceny za reklamę sponsora”.

[srodtytul]Zapisz w umowie [/srodtytul]

W umowie sponsoringu należy zwrócić uwagę na zaakcentowanie wzajemnych zobowiązań obu stron. Sponsor wspiera sponsorowanego, a ten zobowiązuje się określonych działań związanych z prezentacją jego nazwy, np. poprzez umieszczenie baneru reklamowego czy zamieszczenie logo na materiałach reklamujących daną imprezę bądź informujących o jej miejscu i czasie. Świadczenia muszą być ekwiwalentne.

[srodtytul]ZALICZKA OD PRZYCHODU[/srodtytul]

[b]Przepisy nie przewidują możliwości odliczenia darowizn dla osób fizycznych. Lepiej je więc sponsorować[/b]

Wtedy wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Przykładowo gdy zostanie zawarta umowa polegająca na odpłatnym umieszczeniu logo firmy na koszulce znanego zawodnika sportowego.

Potwierdza to [b]interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 19 grudnia 2008 r. (IBPB3/423-849/ 08/CzP)[/b], w której czytamy: „w sytuacji gdy sponsorowany nie jest podmiotem uprawnionym do wystawiania faktur VAT (rachunków), podstawą zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być cywilnoprawna umowa sponsoringu”.

Trzeba jednak pamiętać, że wynagrodzenie dla sponsorowanego zawodnika jest jego przychodem z działalności wykonywanej osobiście i sponsor powinien z tego tytułu pobrać zaliczkę na PIT (zakładając, że zawodnik nie będzie otrzymywał wynagrodzenia w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej).

Tak też wynika z [b]interpretacji Izby Skarbowej w Poznaniu z 1 kwietnia 2009 r. (ILPB1/415-63/09-2/AMN)[/b]. Spółka w celu wzmocnienia swojej pozycji na rynku oraz zwiększenia rozpoznawalności firmy zawrze z osobą fizyczną, uprawiającą zawodowo tenis, umowę, na podstawie której sponsorowany będzie świadczył na rzecz spółki usługi reklamowe polegające w szczególności na:

- informowaniu przy wszelkich występach publicznych, transmisjach telewizyjnych, wywiadach lub innych podobnych wydarzeniach o sponsorowaniu go przez spółkę,

- umieszczaniu na swoim stroju przy wszystkich występach sportowych oraz przy innych występach publicznych logo spółki,

- uczestniczeniu na zaproszenie spółki w konferencjach prasowych oraz organizowanych przez nią imprezach sportowych,

- współpracowaniu ze spółką, na każde jej żądanie, w akcjach promocyjnych, imprezach, konferencjach prasowych lub reklamach,

- noszeniu podczas zawodów i innych oficjalnych imprez sportowych oraz podczas udzielania wywiadów i spotkań w telewizji ubiorów sportowych z wyeksponowaną nazwą spółki.

W zamian za powyższe usługi spółka zobowiąże się do przekazania sponsorowanemu odpowiednich kwot.

Izba skarbowa uznała, że „wynagrodzenie wypłacone sponsorowanemu z tytułu świadczonych przez niego usług należy zaliczyć na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Na spółce jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych będzie ciążył obowiązek naliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, a także w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym sporządzenia imiennej informacji o wysokości dochodu (PIT-11) i przesłania jej w ww. terminie sponsorowanemu oraz właściwemu ze względu na jego miejsce zamieszkania naczelnikowi urzędu skarbowego”.