Odpowiedź na pierwsze pytanie brzmi: tak. Przedsiębiorca prowadzący działalność w domu może wrzucić w koszty wydatki związane z powierzchnią zajętą na cele firmy (np. czynsz, za energię elektryczną, telefon, wodę, gaz, centralne ogrzewanie, remonty). Jeżeli biuro znajduje się w lokalu, w którym przedsiębiorca jednocześnie mieszka, rozlicza je w części przypadającej na działalność gospodarczą. Rozporządzenie w sprawie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów pozwala na udokumentowanie opłat za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie (w części przypadającej na działalność gospodarczą) tzw. dowodami wewnętrznymi. Są to dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które dokonały wydatków, w których określa się przedmiot operacji gospodarczej i wysokość kosztu.
Podstawą do sporządzenia dowodu wewnętrznego będącego „podkładką” do wpisania w księdze kosztów utrzymania gabinetu (biura, pracowni) jest np. książeczka opłat za mieszkanie spółdzielcze, dowody opłat za energię elektryczną itd., potwierdzające całość wydatków, odnoszących się do całego lokum. Przedsiębiorca powinien w dowodzie wewnętrznym wpisać miesięczną kwotę opłaty przypadającej na biuro i napisać, że podstawą do jej wyliczenia jest np. książeczka opłat za mieszkanie spółdzielcze. Powinien też wskazać sposób ustalenia wysokości tego wydatku. W podobny sposób rozliczamy np. opłaty ze energię elektryczną. Podstawą sporządzenia dowodu wewnętrznego będą faktury z zakładu energetycznego.
Oczywiście na dowodzie wewnętrznym musi się znaleźć data jego sporządzenia i podpis podatnika.
W ciężar kosztów zalicza się także przypadający na powierzchnię zajętą na biuro podatek od nieruchomości. Jednak to, według jakich stawek płaci się ten podatek i w konsekwencji, jaką kwotę zaliczyć można w ciężar kosztów firmy, zależy od tego, czy w części domu czy mieszkania – ze względu na przeznaczenie jej wyłącznie na działalność gospodarczą – została wyłączona funkcja mieszkalna. Jeśli część domu jest wykorzystywana jednocześnie na prowadzenie firmy i jako mieszkanie, nadal obciąża ją podatek według stawki obowiązującej w odniesieniu do budynków mieszkalnych. Jeśli jednak przedsiębiorca korzysta z niej tylko do celów działalności gospodarczej, ma obowiązek zgłosić to w gminie czy spółdzielni mieszkaniowej. Wtedy będzie płacić podatek od tej części mieszkania czy domu według wielokrotnie wyższych stawek odnoszących się do budynków mieszkalnych i ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.
[i]Podstawa prawna:
art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, § 14 ust. 1 i 2 pkt 7 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=2D97C8B9B1EDD57CFB0CE4F6606143E1?id=170518]rozporządzenia ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów (DzU nr 152, poz. 1475 ze zm.)[/link];
art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b oraz art. 6 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=5C832EB8C0767AD27B051037FEFCDB10?id=182297]ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (DzU z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm.)[/link][/i]
