[b]Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 13 października 2008 r. (I SA/ Wr 703/08). [/b]

Sprawa dotyczyła spółki, która wniosła do innej firmy wkład niepieniężny obejmujący towary handlowe oraz inwestycje w obcym środku trwałym. Nie było to przedsiębiorstwo ani jego zorganizowana część. Spółka wykazała aport w deklaracji jako czynność zwolnioną, nie korygując podatku naliczonego od jego składników.

[srodtytul]Fiskus: trzeba oddać[/srodtytul]

Urząd skarbowy to zakwestionował, twierdząc, że spółka powinna skorygować VAT odliczony przy zakupie towarów i środków trwałych. Powołał się przy tym na art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, z którego wynika, że w razie zmiany przeznaczenia nabytego towaru (tzn. zakupu na cele dotyczące czynności opodatkowanych, a następnie wykorzystania do czynności zwolnionej np. wniesienia jako aport) należy skorygować odliczony wcześniej podatek.

Izba skarbowa uznała natomiast, że spółka miała obowiązek skorygować podatek naliczony od środków trwałych, natomiast nie musiała tego robić przy towarach handlowych.

Spółka wniosła skargę do WSA.

[srodtytul]Sąd: to niezgodne z dyrektywą [/srodtytul]

Sąd uchylił decyzję fiskusa. Przekonał go argument, że polskie przepisy (ustawa o VAT i rozporządzenie wykonawcze) są niezgodne z regulacjami unijnymi, tj. obowiązującą w badanym okresie VI dyrektywą (obecnie dyrektywą 2006/112/ WE). Chodziło konkretnie o § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia ministra finansów z 27 kwietnia 2004 r., przewidujący zwolnienie z VAT czynności wniesienia aportu.

Dyrektywa zawiera zamknięty katalog czynności zwolnionych z VAT. Wśród nich nie przewidziano zwolnienia dla aportu, a zatem na gruncie przepisów unijnych czynność taką należy traktować jako opodatkowaną. W konsekwencji spółka nie ma obowiązku korekty podatku naliczonego od towarów wchodzących w skład aportu, skoro czynność ta jest na gruncie prawa wspólnotowego czynnością opodatkowaną. Nie występują bowiem okoliczności wymienione w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, który reguluje zasady korekty podatku naliczonego. Fakt, że polski ustawodawca w sposób nieprawidłowy implementował przepisy unijne wprowadzając zwolnienie dla aportu, nie może wpływać negatywnie na sytuację podatnika w zakresie obowiązku korekty VAT naliczonego.

[srodtytul]Wyłączenie albo opodatkowanie [/srodtytul]

Na poparcie swojego stanowiska WSA powołał orzeczenia ETS, z których wynika, że wprowadzenie przez ustawodawcę krajowego zwolnienia z VAT dla czynności, która nie jest objęta zwolnieniem przewidzianym w VI dyrektywie, narusza jej art. 2 mówiący o zasadzie powszechności opodatkowania (m.in.[b] wyrok ETS z 7 marca 2002 r. C-169/00, Komisja przeciwko Republice Finlandii; wyrok ETS z 18 stycznia 2001 r. C-150/99, Stockholm Lindopark AB przeciwko państwu szwedzkiemu; wyrok ETS z 26 czerwca 2003 r. C-305/01, Finanzamt GroB-Gerau a MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring GmbH; wyrok ETS z 20 czerwca 2002 r. C-287/00, Komisja przeciwko Republice Federalnej Niemiec[/b]).

Zdaniem WSA dyrektywa zezwala jedynie na „przesunięcie” aportu poza system VAT (uczynienie neutralnym), a nie na zwolnienie z podatku.

Tak więc przepisy unijne przewidują dla państw członkowskich tylko dwa rozwiązania:

- wyłączenie z opodatkowania VAT (a nie zwolnienie) tego typu transakcji z jednoczesnym przejściem praw i obowiązków na odbiorcę aportu,

- bądź w razie nieskorzystania z pierwszej opcji potraktowanie transakcji jako opodatkowanej.

[srodtytul]Fundamentalne prawo do odliczenia [/srodtytul]

Wprowadzenie przez polskiego ustawodawcę zwolnienia aportów powoduje negatywne konsekwencje dla podatników. Łączy się bowiem z obowiązkiem skorygowania wcześniej odliczonego podatku naliczonego, przez co firma wnosząca aport musi ponieść jego ekonomiczny ciężar. Narusza to fundamentalną dla systemu VAT zasadę neutralności, z której wynika prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Reasumując, sąd odmówił zastosowania przepisu rozporządzenia ministra finansów ustanawiającego zwolnienie z VAT czynności aportu. W konsekwencji uznał, że skoro czynność wniesienia aportu jest opodatkowana, to spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów (środków trwałych) wniesionych aportem. W ocenie sądu prawo takie wynika bezpośrednio z art. 17 (2) VI dyrektywy.

Podobne stanowisko przedstawił[b] WSA w Warszawie w wyroku z 20 maja 2008 r. (III SA/ Wa 364/08)[/b], w którym również wskazano na niezgodność polskich przepisów o aportach z unijnymi regulacjami.

[i]Autor jest doradcą podatkowym [/i]

[ramka][b]W rozporządzeniu nie ma już zwolnienia[/b]

[b]Od 1 grudnia 2008 r.[/b] polskie przepisy zostały dostosowane do unijnych regulacji. Przede wszystkim [b]w katalogu zwolnionych czynności w rozporządzeniu wykonawczym ministra finansów nie ma już wniesienia aportu. Jednocześnie minister finansów wprowadził opcję, że do 31 marca 2009 r. wnoszenie aportów do spółek prawa handlowego i cywilnego może korzystać ze zwolnienia z podatku.[/b]Ponadto, zgodnie ze zmienionym art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie stosuje się jej do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Te zmiany zbliżają bez wątpienia unormowania krajowe do celów wyznaczonych przez prawo wspólnotowe. [/ramka]