Taki pogląd przedstawił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 13 marca 2008 r. (I SA/Ol 53/08).
O interpretację przepisów wystąpiła spółka zajmująca się sprzedażą części samochodowych. Aby zachęcić nabywców do zakupów, prowadzi różne działania promocyjno-reklamowe. Jednym z nich jest przekazywanie gadżetów reklamowych oznaczonych logo spółki. Ich jednostkowa wartość nie przekracza 100 zł. Są skierowane do tzw. masowego odbiorcy, dlatego nie jest prowadzona ich ewidencja.
Zdaniem spółki wydanie gadżetów jest ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i nie podlega opodatkowaniu VAT. Przy czym ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu tych gadżetów, ponieważ prowadzi działalność opodatkowaną.
Spółka uzasadniając swoje stanowisko, powołała się na obowiązujący od 1 czerwca 2005 r. art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, z którego wynika, że za dostawę towarów rozumie się nieodpłatne przekazanie towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Z kolei art. 7 ust. 3 ustawy, który jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 7 ust. 2, stanowi, że nie uznaje się za dostawę przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.
Oznacza to, że w przypadku takich towarów opodatkowane nie jest ich nieodpłatne przekazanie zarówno na cele związane, jak i niezwiązane z prowadzoną działalnością. Ponieważ nieodpłatne przekazanie gadżetów reklamowych jest ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie stanowi dostawy towarów.
Zatem, zdaniem spółki, z art. 7 ust. 2 i 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. wynika, że nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu VAT.
Jednak w opinii organów podatkowych interpretacja art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, zakładająca racjonalność i celowość działania ustawodawcy, prowadzi do opodatkowania wszelkich przekazań należących do podatnika towarów bez wynagrodzenia. Niezależnie od tego, czy następują one na cele prowadzonej działalności gospodarczej, czy nie (jeżeli podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o naliczony związany z tymi czynnościami).
Sąd podzielił stanowisko spółki. Uzasadniając wyrok, podkreślił, że obowiązki podatkowe powinny być jasno sformułowane w ustawie, a podstawowa powinna być wykładnia literalna. W jego opinii art. 7 ust. 2 ustawy o VAT jest jasny, choć rozbudowany. Dlatego też stosowanie wykładni celowościowej, tak jak dokonały tego organy podatkowe, nie jest uzasadnione.
