Problem jednak z tym, jak to zrobić – czy wrzucić od razu w koszty, czy amortyzować. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 12 listopada 2007 r. (III SA/Wa 1480/07, serwis taxonline) uznał, że nakłady na przebudowę cudzych składników majątku związane z własną inwestycją nie mogą być bezpośrednio zaliczone do kosztów. Można je odliczyć jedynie w formie odpisów amortyzacyjnych.

Sprawa dotyczyła rozliczenia wydatków na sieci przesyłowe należące do innych przedsiębiorstw – wodociągowych, energetycznych, telekomunikacyjnych. Trzeba je było przebudować, aby postawić własne budynki. Po zakończeniu prac spółka przekazuje infrastrukturę właścicielom. Wydatki są spore i spółka chciała zaliczyć je bezpośrednio do kosztów. Nie zgodziły się na to organy podatkowe, a sąd przyznał im rację. Jego zdaniem inwestycje zwiększają koszt wytworzenia środka trwałego, czyli budynku spółki. Wliczamy je do wartości początkowej, są więc rozliczane w kosztach pośrednio – poprzez odpisy amortyzacyjne.

Praktyka urzędów jest jednak zróżnicowana. To, że wydatki na przeniesienie linii energetycznych zwiększają wartość całej inwestycji, potwierdził przykładowo Trzeci Mazowiecki Urząd Skarbowy w Radomiu w interpretacji z 9 sierpnia 2006 r. (1473/647/WD/ 423/71/06/BC).

Inny pogląd w podobnej sprawie przedstawił jednak Urząd Skarbowy Poznań-Wilda w interpretacji z 29 grudnia 2006 r. (DP/ 4231/10/2006). Spółka pytała o wydatki na przebudowę stacji transformatorowej wraz z wyprowadzoną z niej kablową siecią elektroenergetyczną. Inwestowała bowiem w wynajmowane pomieszczenia biurowe. Jak czytamy w odpowiedzi urzędu: „wydatki poniesione na przebudowę i przeniesienie istniejącej stacji transformatorowej mają pośredni związek z prowadzoną przez spółkę działalnością, ale jako nakłady poniesione na infrastrukturę elektroenergetyczną zewnętrzną są nierozerwalnie związane z inwestycją główną, tzn. rozbudową budynku biurowego, którego wynajem będzie miał bezpośredni wpływ na osiągane przez spółkę przychody”. Urząd zgodził się na rozliczenie wydatków w kosztach w momencie ich poniesienia.

Zdarza się też, że urzędy uznają nakłady na infrastrukturę za inwestycję w obcym środku trwałym. Też ją rozliczamy w formie odpisów amortyzacyjnych, ale na trochę innych zasadach.

Przypomnijmy, że Ministerstwo Finansów w piśmie z 14 lipca 2006 r. (DD6-8213-43/WK/06/ 249) pozwoliło na rozliczenie bezpośrednio w kosztach inwestycji w drogę publiczną. Jak czytamy w wyjaśnieniach, kosztami są „wydatki ponoszone przez podatnika mające na celu utrzymanie w należytym stanie drogi publicznej w sytuacji, gdy przedsiębiorstwo usytuowane jest obok tej drogi i korzystanie z niej jest istotne dla prawidłowego jego funkcjonowania.

Zapewnia ona bowiem sprawny transport materiałów do produkcji oraz wytworzonych produktów, a także sprzyja bezpieczeństwu dojeżdżających do pracy pracowników”.

Zdaniem resortu nakłady na drogę nie są inwestycją w obcym środku trwałym. Ponieważ „umowa o partycypację w kosztach budowy drogi publicznej, zawarta pomiędzy podatnikiem a jej właścicielem (np. samorządem gminy), nie jest umową, na podstawie której droga ta została przyjęta przez podatnika do używania”.

Droga publiczna, w przebudowie której partycypuje podatnik, nie może też być jego środkiem trwałym. Pozostaje więc rozliczenie wydatku bezpośrednio w kosztach.

Podobnie uważa Izba Skarbowa w Poznaniu (interpretacja z 31 października 2007 r., ILPB1/415-47/07-2/GM) w sprawie dotyczącej budowy zjazdu z drogi krajowej do firmy podatnika (warsztat i myjnia samochodowa).

Krzysztof Kaczmarek, doradca podatkowy, partner w Spółce Doradztwa Podatkowego TPA Horwath Sztuba Kaczmarek

Jeśli ponieśliśmy wydatek tylko po to, aby wybudować własny środek trwały, to powinien zwiększyć jego wartość początkową. Nie wykorzystamy bowiem tej inwestycji w żaden inny sposób. Tak będzie właśnie z sieciami przesyłowymi. Poniesienie nakładów na ich przebudowę (przeniesienie) jest warunkiem niezbędnym do zrealizowania własnej budowy. Jednak nie będą nam już później potrzebne, uważam więc, że nie powstaje tu żaden nowy środek trwały. Z tego powodu nie jest to też inwestycja w obcym środku trwałym. Podatnik nie podpisuje przecież żadnej umowy o korzystanie z linii przesyłowych, tylko po prostu przenosi je w inne miejsce i oddaje właścicielowi.

Takie podejście nie kłóci się z interpretacjami w sprawie wydatków na przebudowę drogi. Jeśli nie były one bowiem poniesione w związku z własną inwestycją, nie ma ich do czego „włączyć”. Skoro wiążą się z samą działalnością (lepszy dojazd do firmy to wyższe obroty), mogą być kosztem podatkowym.