Jak księgować zapłacone za wspólników zaliczki

Zobowiązania podatkowe mają charakter osobisty – obowiązek regulowania podatków (w tym zaliczek na podatek dochodowy) ciąży więc na podatnikach. Powinni oni opłacać obciążające ich podatki z własnych środków pieniężnych. Zgodnie jednak z art. 62b § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej, spółka osobowa prawa handlowego (niebędąca podatnikiem podatku dochodowego, a więc spółka jawna, partnerska i komandytowa) może regulować ze swojego rachunku bankowego należne podatki swoich wspólników-podatników, ale tylko do wysokości 1 tys. zł (w takich przypadkach, jeżeli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do przeznaczenia zapłaty na zobowiązanie podatnika-wspólnika uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków tego podatnika-wspólnika). To wspólnicy ww. spółek są podatnikami podatku dochodowego, a nie same te spółki. Przychody z udziału w spółce oraz koszty ich uzyskania, a w konsekwencji dochód podlegający opodatkowaniu u każdego wspólnika, określane są proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku spółki. Wyjątkiem jest spółka komandytowo-akcyjna, będąca wprawdzie spółką osobową, ale mająca równocześnie status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (art. 4 § 1 pkt 1 k.s.h. w zw. z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT). W przypadku natomiast spółki cywilnej, jako nieposiadającej zdolności prawnej, a w konsekwencji niemogącej założyć własnego, firmowego rachunku bankowego, wspólnicy tej spółki (podatnicy, będący osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą) mogą – zgodnie z art. 51 prawa bankowego – założyć wspólny rachunek bankowy i z niego opłacać podatki, bez ograniczeń kwotowych.