Metodę amortyzacji wybiera się raz

Metoda liniowa amortyzacji, określona w art. 22i ust. 1 ustawy o PIT, polega na tym, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT. Przykładowo, w przypadku lokali mieszkalnych stawka ta wynosi 1,5 proc.

Istnieje jednak możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla używanych lub ulepszonych środków trwałych >patrz ramka po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. W przypadku lokali mieszkalnych, stosownie do art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Indywidualna roczna stawka amortyzacyjna dla lokali mieszkalnych nie może być zatem wyższa niż 10 proc.