PIT i CIT: Parkowanie i autostrady w limicie kilometrówki

Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie 29 października 2014 r. (III SA/Wa 768/14).

Pracownicy spółki odbywają zarówno zagraniczne, jak i krajowe podróże służbowe, głównie w celu spotkań z klientami oraz udziału w szkoleniach. Niejednokrotnie zmuszeni są do korzystania z prywatnych aut w celu odbycia podróży, gdyż spółka nie dysponuje dostatecznie rozbudowaną flotą samochodową. Zdarza się, że muszą korzystać z płatnych autostrad czy parkingów. Koszty te ponoszą pracownicy spółki, a po powrocie otrzymują ich zwrot. Spółka zadała pytanie, czy koszty opłat za parking i przejazd autostradą są dla spółki kosztami uzyskania przychodu.

Zdaniem spółki wszelkie wydatki na płatne parkingi i autostrady mogą być zaliczone do kosztów. Skarżąca podkreśliła, że w jej ocenie nie obowiązują w tej sytuacji limity przewidujące, że poniesione ponad te kwoty wydatki nie mogą być włączone do kosztów. Dodała jedynie, że przepisy prawa pracy przewidują zwrot pracownikom wszelkich kosztów podróży.

Organ podatkowy w wydanej interpretacji stwierdził, że ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o CIT ma zastosowanie również do kosztów płatnych parkingów i autostrad. W ocenie organu wydatki te należy zrównać z kosztami eksploatacji pojazdu, a możliwość włączenia do kosztów uzyskania przychodów będzie uzależniona od tego, czy ich wysokość nie przekracza limitu przewidzianego w przepisach.

WSA oddalił skargę spółki. Stwierdził, że nie ma podstaw, aby wydatki ponoszone na opłaty za parkingi i autostrady uznać za koszty odrębne od kosztów eksploatacji pojazdu. Zdaniem sądu wydatki te mogą być zaliczone do kosztów do wysokości przewidzianego limitu. Podsumowując, WSA stwierdził, że okoliczność, iż na gruncie prawa pracy wszelkie wydatki poniesione w czasie podróży są wliczane do kosztów, nie oznacza, że taką analogię można zastosować do przepisów prawa podatkowego.

—Michał Brągiel współpracownik w Zespole Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Komentarz eksperta

Małgorzata Śpiewak konsultantka w warszawskim biurze Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z o.o.

Istotą sporu rozstrzygniętego w komentowanym wyroku jest zakres pojęcia „wydatki z tytułu użytkowania samochodu", o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o CIT. Takie wydatki podlegają bowiem ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie tzw. kilometrówki (iloczynu liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach).

Podatnicy często argumentują, że wydatki związane z wykorzystaniem samochodu, takie jak opłaty za parkingi i autostrady, które nie są uzależnione od przebiegu pojazdu, nie powinny podlegać limitom obliczanym na jego podstawie. To podejście nie znajduje jednak potwierdzenia w praktyce organów podatkowych ani w orzecznictwie sądów administracyjnych. Organy podatkowe stoją na stanowisku, że określenie „wydatki z tytułu użytkowania samochodu" należy rozumieć możliwie szeroko, jako wszelkie poniesione koszty niezbędne do wykorzystania samochodu dla potrzeb pracodawcy. Wobec tego do wydatków objętych limitem zaliczają nie tylko koszty paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych, ale także koszty drobnych napraw i części zamiennych, opłaty za przejazdy autostradami i korzystanie z parkingów. Niestety, podobne stanowisko zajmują sądy administracyjne. Zgodnie z orzecznictwem (np. wyrok NSA z 7 czerwca 2013 r., II FSK 1946/11; wyrok NSA z 17 października 2012 r., II FSK 467/11) do wydatków eksploatacyjnych należy zaliczyć wszelkie koszty związane z faktycznym używaniem samochodu, w tym wydatki na zakup paliwa, opłaty parkingowe i za przejazd autostradą.

Jest to podejście oderwane od realiów ekonomicznych i niekorzystne dla pracodawców, którzy na mocy odrębnych przepisów mają obowią- zek zwrócić pracownikowi w pełnej wysokości wszelkie niezbędne i udokumentowane wydatki poniesione przez niego podczas podróży służbowej. Jednocześnie, zgodnie z przedstawionym wyżej stanowiskiem organów podatkowych i sądów, takie wydatki tylko w części mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Warto przy tym zauważyć, że zasady te nie mają zastosowania do samochodów będących własnością lub przedmiotem leasingu pracodawcy. W ich przypadku całość kosztów eksploatacyjnych zwróconych pracownikowi może być zaliczona do kosztów podatkowych pracodawcy na warunkach ogólnych wynikających z art. 15 ustawy o CIT.