Przy prowadzonej działalności chcę zatrudnić kilku zleceniobiorców. Czy od ich dochodów muszę odprowadzać składki także na Fundusz Pracy (FP) i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP)? – pyta czytelnik.
Obowiązek ten zależy od wieku zleceniobiorców, formy, w jakiej prowadzona jest działalność, stanu zatrudnienia, wysokości zarobków oraz charakteru ubezpieczeń, którym będą podlegały te osoby.
Płatnikiem składek na FP za zleceniobiorców są zatrudniający ich pracodawcy albo inne jednostki organizacyjne. Z kolei art. 2 ust. 1 pkt 25 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. DzU z 2013 r., poz. 674 ze zm., dalej: ustawa o promocji zatrudnienia) wyjaśnia, że pracodawcą jest m.in. osoba fizyczna zatrudniająca co najmniej jednego pracownika.
Jeżeli więc czytelnik prowadzi działalność jako osoba fizyczna, to obowiązek opłacania składek na FP za zleceniobiorców będzie zależał od tego, czy zatrudnia przynajmniej jednego pracownika. Zależność ta nie wystąpi natomiast, gdy działalność prowadzi się w innej formie, np. spółki cywilnej.
Przykład
W lipcu 2014 r. pani Ewa oraz pan Mariusz podpisali umowy-zlecenia. Pani Ewa zawarła umowę z osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, a pan Mariusz ze spółką cywilną. Oba podmioty nie zatrudniają pracowników. Zleceniodawca będący osobą fizyczną nie będzie musiał naliczać składek na FP, ponieważ nie jest pracodawcą ?w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia. Natomiast drugi zleceniodawca – mimo że też nie zatrudnia żadnego pracownika – może być objęty takim obowiązkiem, gdyż spółka cywilna jest jednostką organizacyjną, a te są płatnikami składek na FP bez względu ?na to, czy zatrudniają pracowników czy nie.
Musi być minimalne
Kolejnym elementem wpływającym na powstanie wymogu odprowadzania składek na FP za zleceniobiorców będzie wysokość otrzymywanych przez nich wynagrodzeń.
Składki na FP liczymy bowiem od kwot stanowiących podstawę obowiązkowych składek emerytalno-rentowych, bez stosowania rocznej kwoty granicznej, odpowiadających w przeliczeniu na miesiąc co najmniej minimalnemu wynagrodzeniu za pracę (w 2014 r. jest to 1680 zł) albo ?80 proc. tego wynagrodzenia w pierwszym roku pracy zawodowej (1344 zł).
Jeżeli wynagrodzenia zleceniobiorców będą odpowiadały tym kwotom lub będą wyższe, czytelnik będzie musiał naliczać składki na FP – oczywiście, jeżeli jest ich płatnikiem.
Przykład
Pan Darek prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, zatrudniając przy tym dwoje pracowników. W lipcu 2014 r. zatrudnił też dwoje zleceniobiorców w wieku 40 oraz 42 lat, dla których jest to jedyne źródło zarobkowania. Wynagrodzenie pierwszego z nich wynosi 1800 zł, drugiego 900 zł. ?W pierwszym przypadku zleceniodawca będzie musiał naliczać składki na FP. W drugim wymóg taki nie wystąpi, gdyż podstawa obowiązkowych składek emerytalno-rentowych będzie niższa od wynagrodzenia minimalnego.
Jeżeli ubezpieczony osiąga dochody z kilku źródeł, konieczność naliczania składek na FP powstaje wtedy, gdy łączna podstawa składek emerytalno-rentowych odpowiada wynagrodzeniu minimalnemu albo jego 80 proc. W takiej sytuacji zleceniobiorca powinien złożyć oświadczenie każdemu ze swoich płatników składek. Tak stanowi art. 104 ust. 3–4 ustawy o promocji zatrudnienia