Kwestia wprowadzania towarów do obrotu na terytorium państwa polskiego uregulowana została w ustawie z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (dalej s.d.g.). Zgodnie bowiem z jej art. 20 „przedsiębiorca wprowadzający towar do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest zobowiązany do zamieszczenia na towarze, jego opakowaniu, etykiecie, instrukcji lub do dostarczenia w inny, zwyczajowo przyjęty sposób, pisemnych informacji w języku polskim: określających firmę przedsiębiorcy i jego adres oraz umożliwiających identyfikację towaru".

Firmą przedsiębiorcy jest oczywiście jego nazwa, pod którą występuje on w obrocie gospodarczym. W przypadku gdy przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, firmą jest imię i nazwisko konkretnej osoby. W przypadku osoby prawnej firma, obok samej nazwy, zawierać powinna również oznaczenie formy prawnej, pod którą prowadzona jest działalność, np. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Adres przedsiębiorcy powinien odpowiadać danym, które na mocy przepisów szczególnych przedsiębiorca jest zobowiązany zgłosić do rejestru przedsiębiorców lub ewidencji działalności gospodarczej.

Mówiąc o informacjach pozwalających na identyfikację towaru, wskazać należy przede wszystkim jego nazwę oraz oznaczenie.  Co do nazwy towaru, w prawie polskim nie istnieją żadne konkretne wymogi czy ograniczenia w tym zakresie. Istotne jest jednak, aby nazwa towaru nie wprowadzała klientów w błąd co do pochodzenia towaru, jego jakości, ilości, przydatności, możliwości zastosowania czy naprawy. W przypadku gdyby nazwa towaru była dla konsumenta myląca, przedsiębiorca narażony jest na ryzyko poniesienia odpowiedzialności z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji. Zgodnie bowiem z art. 10 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji czynem nieuczciwej konkurencji jest takie oznaczenie towarów lub usług, które może wprowadzić klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów albo usług, a także zatajenie ryzyka, jakie wiąże się z korzystaniem z nich, lub też brak takiego oznaczenia.

Należy zaznaczyć, że wspomnianą swobodę oznaczenia towarów ograniczać mogą przepisy szczególne. O ograniczeniu tym wspomina art. 20 ust. 2 s.d.g. Gwoli przykładu przepisami takimi są: ustawa o oznaczeniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy, ustawa o towarach paczkowanych czy ustawa – Prawo farmaceutyczne.

Swoboda oznaczenia towarów nie dotyczy wszelkich produktów farmaceutycznych, tj. w szczególności leków.

Co do miejsca zamieszczenia wymaganych informacji na towarze, wskazuje się, że informacje te powinny być zamieszczone przede wszystkim na samym towarze. Przedsiębiorca może jednak zdecydować o dodatkowym oznaczeniu towaru poprzez umieszczenie właściwych informacji na etykiecie, opakowaniu czy też w instrukcji obsługi dotyczącej danego towaru. Niezwykle ważne jest jednak to, aby wszelkie podane informacje były w języku polskim.

Z obowiązkiem wskazanym w omawianym przepisie korespondują również zadania wynikające z ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego. Zgodnie z dyspozycją jej art. 3 przedsiębiorca zobowiązany jest do zamieszczenia na towarze konsumpcyjnym następujących informacji w języku polskim:

- ?nazwy towaru,

- ?określenia producenta lub importera i kraju pochodzenia towaru,

- ?znaku bezpieczeństwa i znaku zgodności wymaganych przez odrębne przepisy,

- ?informacji o dopuszczeniu do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz

- ?stosownie do rodzaju towaru – określenia jego energochłonności, a także innych danych wskazanych w odrębnych przepisach.

Należy pamiętać, iż opisywane obowiązki dotyczą nie tylko samego producenta towaru, ale również jego sprzedawcy (dystrybutora). Przepisy ustawy s.d.g. odnoszą się bowiem do „podmiotu wprowadzającego towar na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej" – jest to pojęcie bardzo szerokie.

Zdaniem eksperta

Krzysztof ?Gładych, radca prawny, Kancelaria Radców Prawnych i Doradców Podatkowych Bernatowicz Komorniczak Mazur sp.p.

Warto pamiętać, że skutkiem naruszenia obowiązku informacyjnego jest popełnienie wykroczenia obwarowanego karą ograniczenia wolności lub grzywny. Aktualnie prowadzone są w Sejmie prace legislacyjne nad nowym brzmieniem omawianej obok regulacji. Zgodnie z propozycjami ustawodawcy do obowiązków przedsiębiorcy wprowadzającego towar do obrotu na terytorium Polski należałoby wskazanie informacji w języku polskim: określających firmę producenta w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy o ogólnym bezpieczeństwie produktów i jego adres, a także nazwę państwa, jeżeli towar jest produkowany przez wytwórcę posiadającego siedzibę poza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz umożliwiających identyfikację towaru, o ile w sposób oczywisty jego przeznaczenie nie wynika z istoty towaru zapewniającej nabywcy świadomy wybór.