Podanie do publicznej wiadomości danych dłużnika w celu sprzedaży jego wierzytelności stanowi przetwarzanie danych osobowych, którego zasady reguluje ustawa z 29 sierpnia 1997 r. ?o ochronie danych osobowych (DzU nr 133, poz. 883 ze zm.). Przetwarzanie danych osobowych jest dopuszczalne tylko ?w sytuacjach wymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy, m.in. wtedy, gdy jest to niezbędne dla wypełnienia prawnie usprawiedliwionych celów realizowanych przez administratorów danych albo odbiorców danych, a przetwarzanie nie narusza praw i wolności osoby, której dane dotyczą. Dochodzenie roszczeń z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej stanowi właśnie taki usprawiedliwiony cel.
W przypadku sprzedaży wierzytelności trzeba ją oznaczyć po to, żeby można nią rozporządzić, a jednym z elementów oznaczenia jest to, przeciwko komu wierzytelność przysługuje. Z drugiej strony dłużnik musi liczyć się z tym, że nie spełniając świadczenia ?w terminie, naraża się na to, że jego prawo do prywatności może zostać ograniczone ze względu na dochodzenie przez wierzyciela należnych mu kwot. W przeciwnym wypadku dłużnik, powołując się na prawo do prywatności, mógłby skutecznie uchylać się od zapłaty, co naruszałoby prawo wierzyciela do otrzymania tej zapłaty.
Zakres udostępnionych danych musi być adekwatny do osiągnięcia celu, jakim jest sprzedaż wierzytelności. Stosownie do art. 26 ust. 1 ?pkt 3 ustawy o ochronie danych osobowych administrator danych powinien przetwarzać (w tym udostępniać) tylko te dane, które są niezbędne do osiągnięcia określonego celu.
