Skorzystanie z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 16k ust. 10 ustawy o CIT). Oznacza to, że może ono wpłynąć na zmniejszenie limitu innej pomocy publicznej (np. dotacji, kredytu na preferencyjnych zasadach, dopłat do jego oprocentowania), o którą będzie się ubiegał podmiot.

Od 1 stycznia 2014 r. obowiązuje nowe rozporządzenie Komisji (UE) nr 1407/2013 ?z 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (DzUrz UE L 352).

Rodzaj działalności ?ma znaczenie

Zgodnie z art. 3 ust. 2 i 3 tego rozporządzenia całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może  przekroczyć 200 000 euro w ciągu trzech lat podatkowych. Natomiast całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu prowadzącemu działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów nie może przekroczyć 100 000 euro ?w ciągu trzech lat podatkowych.

100 tys. euro wynosi całkowita kwota pomocy de minimis dla przedsiębiorstwa transportowego

Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów, a także inną działalność, w odniesieniu do której stosuje się pułap wynoszący 200 000 euro, to ?w odniesieniu do tego przedsiębiorstwa stosuje się pułap wynoszący 200 000 euro, pod warunkiem że dane państwo członkowskie zapewni za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, by korzyść dotycząca działalności w zakresie drogowego transportu towarów nie przekraczała 100 000 euro oraz by pomoc de minimis nie była wykorzystywana na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego towarów.

Trzeba zbierać ?i przedkładać

Na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z 30 kwietnia ?2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (tekst jedn. DzU ?z 2007 r. nr 59, poz. 404 ze zm.) podmiot ubiegający się o pomoc de minimis jest zobowiązany do przedstawienia podmiotowi udzielającemu pomocy, wraz z wnioskiem o udzielenie pomocy:

Urzędy skarbowe obliczają wartość pomocy z tytułu jednorazowej amortyzacji według wzorów zawartych w § 4 pkt 22 rozporządzenia Rady Ministrów z 11 sierpnia 2004 r. ?w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (DzU nr 194, poz. 1983 ze zm.). Nie jest to jednak pełna wartość jednorazowych odpisów amortyzacyjnych. Jest ona odpowiednio pomniejszana o wartość odpisów, jakich podatnik mógłby dokonać w danym roku, gdyby nie skorzystał ?z jednorazowego odpisu (stanowiącego pomoc de minimis), lecz dokonywał od środka trwałego odpisów na zasadach ogólnych – według metody liniowej bądź degresywnej.

Przepisy podatkowe nie przewidują dla celów jednorazowego odpisu obowiązku składania wniosku o pomocy de minimis do urzędów skarbowych. Nie przewidują również obowiązku uzyskania zaświadczenia dla celów podatku dochodowego w związku z jednorazowym odpisem czy następnymi jednorazowymi odpisami. Podatnik może jednak wystąpić o takie zaświadczenie w celu ustalenia, czy nie przekracza jej limitów. Obowiązek taki ma natomiast wtedy, gdy będzie się ubiegał o inne formy pomocy de minimis i przepisy będą tego wymagać.

Kiedy zaświadczenie

Zasady wydawania zaświadczeń przez organy podatkowe regulują przepisy art. 306a–306d ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. DzU z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Na ich podstawie organ podatkowy wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o nie. Zaświadczenie powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni od dnia złożenia wniosku. Organ podatkowy przed wydaniem zaświadczenia może jednak przeprowadzić postępowanie wyjaśniające w niezbędnym zakresie.