Tak wynika z interpretacji dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (numer interpretacji: ILPB3/423-470/13-2/KS).

Z pytaniem zwróciła się spółka, podatnik CIT. Kontrahent wykonał dla niej roboty budowlane. Wystawił 10 maja 2013 r. fakturę na 90 tys. zł, a spółka kwotę wynikającą z faktury zaliczyła tego dnia do kosztów uzyskania przychodów. Termin płatności wynosił 14 dni. Zgodnie z art. 15b ustawy o CIT w razie zaliczenia do kosztów kwoty wynikającej z faktury i nieuregulowania jej w ciągu 30 dni od terminu płatności, jeśli jest krótszy niż 60 dni, podatnik musi wyłączyć z kosztów niezapłaconą sumę.

Korekty dokonuje się na bieżąco, tj. przez pomniejszenie kosztów w miesiącu upływu 30 dni od dnia płatności lub podwyższenie w tym okresie przychodów, jeśli koszty tego okresu są niższe od korygowanej kwoty.

Wierzyciel, wykonawca robót budowlanych, wystawił 14 czerwca 2013 r. na rzecz spółki polecenie zapłaty z podaniem adresów i kont bankowych swoich wierzycieli, bez określenia terminu dokonania zapłaty. Polecenie opiewało na całą kwotę należną od spółki, gdyż ta nie uregulowała należności do 14 czerwca.

Na początku sierpnia spółka zapłaciła 50 tys. zł na rachunki podane przez kontrahenta. Pozostała kwota 40 tys. zł do końca września, kiedy złożyła wniosek o wydanie interpretacji, nie została uregulowana. Kwota ta widniała w księgach spółki jako zobowiązania wobec wierzycieli wykonawcy robót. Pytanie dotyczyło obowiązku dokonania korekty kosztów wynikających z faktury od pierwotnego wierzyciela.

Zdaniem spółki nie miała obowiązku pomniejszania kosztów. Przyjęła stanowisko, że dzień wystawienia poleceń zapłaty należy uznać za spłatę długów. Zobowiązań wobec aktualnych wierzycieli nigdy nie zaliczała do kosztów uzyskania przychodów, tak więc nie może stosować przepisu nakazującego korektę tych kosztów.

Dodatkowo, jak wskazała, na przyjętych przez nią poleceniach zapłaty nie wskazano terminu płatności, a to oznacza, że powinno się ich dokonać niezwłocznie po wezwaniu do zapłaty. Spółka nie została wezwana, nie jest więc w zwłoce z płatnością.

Zupełnie innego zdania był dyrektor poznańskiej Izby Skarbowej. Jego zdaniem nie można twierdzić, że zobowiązanie wobec pierwotnego wierzyciela zostało spłacone w momencie przyjęcia poleceń zapłaty.

– Pomimo zmiany podmiotu po stronie wierzyciela dłużnikiem w sprawie pozostaje wnioskodawca – wyjaśnił, podkreślając, że w dniu przyjęcia poleceń zapłaty spółka nie poniosła wydatku.

Zdaniem IS spółka powinna skorygować koszty w czerwcu 2013 r., gdy minęło 30 dni od terminu płatności, a później, w sierpniu 2013 r. zaliczyć do kosztów zapłacone 50 tys. zł.

Pozostała część długu pomniejszy przychód w momencie uregulowania należności.