Spółka powiesiła na elewacji budynku reklamę wielkoformatową, oświetloną w nocy przez reflektory zamocowane na stalowych wysięgnikach. Powiatowy inspektor nadzoru nakazał jednak jej zdjęcie.

To był zabytkowy obiekt

Zanim jednak powiatowy inspektor wydał decyzję w tej sprawie, skonsultował się wcześniej z wydziałem architektury i budownictwa urzędu miejskiego. Chodziło o to, czy obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza na tym budynku zainstalowanie urządzenia reklamowego oraz czy na jego montaż prezydent miasta przyjął zgłoszenie zamiaru wykonania robót bądź wydał decyzję udzielającą pozwolenia na ich wykonanie.

Okazało się, że spółka złożyła w urzędzie wniosek w sprawie zamiaru powieszenia reklamy, ale postępowanie zostało zawieszone. Natomiast z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynikało, że budynek, na którym powieszono reklamę, znajduje się w konserwatorskim spisie zabytków architektury i budownictwa.

Wojewódzki konserwator zabytków sprzeciwił się temu, by reklama wisiała na budynku. Według niego spółka nie występowała do niego o wyrażenie na to zgody. Spółka odwołała się do wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego, a ten uchylił decyzję powiatowego inspektora i sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

Przepisów trzeba przestrzegać

Jego zdaniem w postępowaniu administracyjnym dotyczącym montażu tablic czy urządzeń reklamowych organ nadzoru budowlanego ma obowiązek zbadać w pierwszej kolejności, czy inwestor posiada stosowne zgłoszenie na te roboty. Następnie w przypadku braku zgłoszenia należy wdrożyć procedurę legalizacyjną z uwzględnieniem stanowiska organu konserwatorskiego (gdy obiekt jest objęty ochroną konserwatorską lub jest wpisany do rejestru zabytków).

Zgodnie zaś z art. 29 ust. 2 pkt 6 prawa budowlanego pozwolenia na budowę nie wymaga wykonanie robót budowlanych polegających na instalowaniu tablic i urządzeń reklamowych, ?z wyjątkiem usytuowanych na obiektach wpisanych do rejestru zabytków w rozumieniu prze?pisów o ochronie zabytków ?i opiece nad zabytkami oraz ?z wyjątkiem reklam świetlnych ?i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym ?w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym.

Natomiast zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 prawa budowlanego tego rodzaju roboty budowlane (montaż urządzeń reklamowych) wymagają jedynie zgłoszenia staroście lub prezydentowi miasta na prawach powiatu.

Zdaniem wojewódzkiego inspektora w tej sprawie jest oczywiste, że samowolnie wykonano urządzenie reklamowe na budynku. Z uwagi na to, że obiekt, na którym zamontowano reklamę, wpisano do ewidencji zabytków (nie do rejestru zabytków) inwestycja wymagała uprzedniego zgłoszenia właściwemu organowi architektoniczno-budowlanemu. Skutecznego zgłoszenie nie dokonano.

Niemniej jednak w aktach sprawy brakowało miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co świadczy ?o tym, że organ, stwierdzając niezgodność urządzenia reklamowego z planem, opierał się jedynie na piśmie wydziału architektury i budownictwa urzędu miejskiego.

Takiego działania nie można uznać za właściwe. Obowiązek oceny zgodności zabudowy ?z miejscowym planem spoczywa przede wszystkim na organie prowadzącym postępowanie. Powiatowy inspektor sam powinien wyjaśnić i wskazać, które zapisy planu świadczą ?o zakazie wykonania konkretnej inwestycji – stwierdził wojewódzki inspektor.

Reklama na budynkach pod ochroną

Przepisy są bardziej rygorystyczne w przypadku nieruchomości zabytkowych oraz reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym. W przypadku takich reklam trzeba koniecznie uzyskać pozwolenie na budowę. Reklamy wolnostojące, które są trwale związane z gruntem, wymagają też pozwolenia na budowę. W praktyce jednak sporo trudności nastręcza ustalenie, jaka reklama jest trwale związana z gruntem, jaka zaś nie jest. Problem ten wielokrotnie gościł na wokandzie sądów administracyjnych.

Jaka definicja

Reklama to  nośnik informacji wizualnej wraz z elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami. Taką definicję zawiera ustawa o drogach publicznych. Natomiast prawo budowlane traktuje reklamę różnie. Wszystko zależy od jej rodzaju.

Niezbędne formalności

Montaż większości tablic oraz urządzeń reklamowych na budynkach wymaga zgłoszenia. Wniosek w tej sprawie składa się do starosty. Dołącza się do niego oświadczenie o tytule prawnym do dysponowania gruntem.  Niezbędne są także szkice i rysunki, które określą wygląd reklamy oraz sposób jej montażu. Prawo budowlane czasami traktuje reklamę jako małą architekturę. Prawo budowlane uważa za taką niewielkie obiekty, a w szczególności: kultu religijnego, figury, posągi, wodotryski i inne elementy architektury ogrodowej, a także przedmioty użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku. Lista ta nie jest zamknięta. Niekiedy tablice i urządzenia reklamowe mogą być kwalifikowane jako obiekty małej architektury. Ale tylko wtedy, gdy ich funkcja nie jest jedynie reklamowa. Może to dotyczyć dużych siedzisk trwale związanych z gruntem. W takim wypadku potrzebne jest zgłoszenie. Czasami potrzebna jest zgoda zarządcy drogi. Chodzi o reklamy, które znajdują się  w pasie drogowym. Po złożeniu wniosku u starosty należy odczekać 30 dni. Jeżeli w tym czasie starosta nie złoży sprzeciwu, można rozpoczynać prace instalacyjne przy reklamie.