Zgodnie z art. 167

2

k.p. pracodawca musi udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Podwładny zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu jego rozpoczęcia.

Art. 167

3

k.p. stanowi natomiast, że łączny wymiar urlopu wykorzystanego przez pracownika na zasadach i w trybie określonych w art. 167

2

k.p. nie może przekroczyć w roku kalendarzowym 4 dni. I to niezależnie od liczby pracodawców, z którymi podwładny pozostaje w roku w kolejnych stosunkach pracy.

Regulacja ta pozwala wykorzystać 4 dni urlopu wypoczynkowego w ciągu roku kalendarzowego i pracownik nie musi tego wcześniej uzgadniać z szefem. Nie jest to natomiast podstawa do dodatkowego urlopu.

Cztery dni urlopu na żądanie z art. 167

2

k.p. nie mogą być doliczone do wymiaru urlopu wypoczynkowego przysługującego na podstawie art. 154 § 1 k.p. Intencją ustawodawcy jest jedynie to, aby 4 dni urlopu z ogólnej liczby przysługującej pracownikowi a uzależnionej od stażu pracy, mogły być wykorzystane w dowolnym, zależnym jedynie od niego terminie.

Pracownik może oczywiście skorzystać z dni na żądanie tylko wtedy, gdy w ogóle dysponuje jeszcze w tym roku urlopem wypoczynkowym.

Prawo do 4 dni urlopu w terminie nieuzgodnionym z pracodawcą przysługuje pracownikowi łącznie w danym roku, niezależnie od liczby stosunków pracy, w jakich podwładnym w tym roku pozostaje. Jeżeli wybierze 4 dni urlopu na żądanie, a następnie w tym samym roku kalendarzowym zmieni pracę, nie będzie mógł żądać takiego urlopu od kolejnej firmy.

W sytuacjach wyjątkowych szef może odmówić udzielania urlopu na żądanie.

Stanowisko takie ma Sąd Najwyższy, który w wyroku z 28 października 2009 r. (II PK 123/09) stwierdził, że obowiązek udzielenia urlopu na żądanie nie jest bezwzględny, a pracodawca może odmówić żądaniu pracownika ze względu na szczególne okoliczności, które powodują, że jego zasługujący na ochronę wyjątkowy interes wymaga obecności podwładnego w pracy.

—Anna Telec radca prawny, prowadzi kancelarię prawa pracy

Podstawa prawna:

art. 167

2

i art. 167

3

k.p. ustawy z 24 czerwca 1974 r. kodeks pracy tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)