Ustawa z 28 lipca 2011 r. o zalegalizowaniu pobytu niektórych cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o cudzoziemcach (DzU nr 191, poz. 1133) wprowadziła abolicję dla niektórych cudzoziemców nielegalnie przebywających w Polsce.

Dla kogo

Weszła ona w życie 1 stycznia 2012 r. i określiła zasady zalegalizowania u nas pobytu obcokrajowców pozostających:

- nieprzerwanie co najmniej od 20 grudnia 2007 r., których pobyt na naszym terytorium w dniu wejścia w życie ustawy jest nielegalny,

- nieprzerwanie co najmniej od 1 stycznia 2010 r., którym przed tym dniem wydano ostateczną decyzję o odmowie nadania statusu uchodźcy, zawierającą orzeczenie o wydaleniu, i których pobyt na naszym terytorium w dniu wejścia w życie ustawy jest nielegalny,

- wobec których 1 stycznia 2010 r. trwało postępowanie w sprawie nadania statusu uchodźcy wszczęte wskutek kolejnego wniosku.

Decyduje wojewoda

To wojewoda właściwy dla miejsca pobytu cudzoziemca udziela zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na dwa lata, jeżeli wniosek o to zainteresowany złożył w ciągu sześciu miesięcy od wejścia w życie ustawy. Zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Spraw Wewnętrznych wnioski o abolicję były przyjmowane do 2 lipca 2012 r.

Udzielenie zezwolenia nie jest jednak automatyczne i wojewoda może nie zgodzić się na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli obcokrajowiec:

- nie spełnia wymogów do udzielenia tego zezwolenia,

- jego dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu i zostały wpisane przez inne państwo obszaru Schengen,

- w postępowaniu w sprawie udzielenia tego zezwolenia został złożony wniosek lub zostały przedstawione dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje,

- w postępowaniu w sprawie udzielenia tego zezwolenia, w celu użycia za autentyczny, podrobił lub przerobił dokument bądź używał takiego dokumentu jako autentycznego,

- wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub interes Polski,

- jego dane znajdują się w wykazie cudzoziemców, których pobyt w Polsce jest niepożądany.

Jeżeli cudzoziemiec dochował terminu na złożenie wniosku i nie zawierał on braków formalnych lub braki te uzupełnił na czas, wojewoda zamieszcza w dokumencie podróży (dokument uznany przez właściwe organy RP, uprawniający do przekroczenia granicy, wydany cudzoziemcowi przez organ państwa obcego, organ polski lub organizację międzynarodową albo podmiot upoważniony przez organ państwa obcego lub obcą władzę o charakterze państwowym) odcisk stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

W takim wypadku pobyt obcokrajowca w Polsce uważa się za legalny do dnia, w którym decyzja w sprawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na dwa lata stała się ostateczna.

Tylko angaż pracowniczy

Cudzoziemca, który dostał zezwolenie na zamieszkanie w Polsce przez dwa lata, można u nas zatrudnić bez zezwolenia, ale wyłącznie na podstawie umowy o pracę.

To oznacza, że obcokrajowcy, których podstawą świadczenia pracy była umowa cywilnoprawna, muszą uzyskać zezwolenie na pracę na ogólnych zasadach. -

Kiedy cofną zezwolenie

Cudzoziemcowi można też cofnąć zezwolenie na czasowe dwuletnie zamieszkiwanie u nas, jeżeli:

- wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub interes Polski,

- w postępowaniu w sprawie udzielenia tego zezwolenia został złożony wniosek lub zostały przedstawione dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje,

- w postępowaniu w sprawie udzielenia tego zezwolenia, w celu użycia za autentyczny, podrobił lub przerobił dokument bądź używał takiego dokumentu jako autentycznego,

- opuścił na stałe terytorium naszego kraju.