To osoby, które wykonują świadczenia ochotniczo i bez wynagrodzenia. Jednak z ich pomocy skorzysta niewiele firm. Zgodnie z art. 42 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 234, poz. 1536 ze zm.) wolontariusze mogą wykonywać na zasadach określonych w tej ustawie świadczenia na rzecz:
- organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy (są to m.in. spółdzielnie socjalne) w zakresie ich działalności statutowej, w szczególności w zakresie działalności pożytku publicznego, z wyłączeniem prowadzonej przez nie działalności gospodarczej,
- organów administracji publicznej, z wyłączeniem prowadzonej przez nie działalności gospodarczej,
- jednostek organizacyjnych podległych organom administracji publicznej lub nadzorowanych przez te organy, z wyłączeniem prowadzonej przez te jednostki działalności gospodarczej,
- podmiotów leczniczych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej w zakresie wykonywanej przez nie działalności leczniczej.
Wolontariusze wykonują świadczenia w zakresie, w sposób i w czasie określonych w porozumieniu z korzystającym. Powinno ono zawierać postanowienie o możliwości jego rozwiązania.
Instytucja korzystająca z wolontariusza uzyskuje nieodpłatne świadczenie w postaci pracy ludzkiej. Wolno to zrobić tylko wskazanym podmiotom – inne musiałyby zawrzeć nieodpłatną umowę- -zlecenie. Ustawa wskazuje, że korzystający ponosi tylko pewne koszty łączące się z pracą wolontariusza. Będą to wydatki:
- związane z realizacją obo- wiązków korzystającego wskazanych w art. 45 ust. 1 ustawy o wolontariacie (m.in. BHP),
- poniesione na pokrycie kosztów szkoleń w zakresie wynikającym z porozumienia w sprawie świadczeń dla wolontariusza,
- poniesione na ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków, gdy wolontariusz wykonuje świadczenia do 30 dni.
