Ponosi on odpowiedzialność materialną (art. 114 kodeksu pracy)
Odpowiada za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których wynikła strata. Nie odpowiada natomiast za szkodę w takim zakresie, w jakim pracodawca lub inna osoba przyczyniła się do jej powstania albo zwiększenia.
Pracownik nie ponosi też ryzyka związanego z działalnością pracodawcy, a w szczególności nie odpowiada za szkodę wynikłą w związku z działaniem w granicach dopuszczalnego ryzyka.
Wykazanie okoliczności uzasadniających odpowiedzialność pracownika i wysokość powstałej szkody leży w gestii pracodawcy. Wysokość odszkodowania powinna być adekwatna do wyrządzonej szkody, jednak nie może przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu jej wyrządzenia.
Jeżeli jednak pracownik umyślnie wyrządził szkodę, musi ją naprawić w pełnej wysokości (art. 122 k.p.) i nie ma tu ograniczenia do trzech pensji.
Z winą umyślną mamy do czynienia, gdy pracownik celowo doprowadza do powstania szkody lub przewidując możliwość jej powstania świadomie się na to godzi. Jednak udowodnienie winy umyślnej spoczywa na pracodawcy, który ma również obowiązek udowodnienia wysokości powstałej szkody.
Zobacz serwis » Dobra Firma » Kadry i płace » Obowiązki i odpowiedzialność pracownika
