Ustawa o emeryturach pomostowych wskazuje rodzaje prac w szczególnych warunkach i prac o szczególnym charakterze, których wykonywanie uprawnia do emerytury pomostowej (załącznik nr 1 i załącznik nr 2 do ustawy).
Istotnie, praca w warunkach gorącego mikroklimatu nie jest wykazana w żadnym z załączników. Jednakże jest ona wskazana bezpośrednio w ustawie.
Mianowicie art. 3 ust. 1 ustawy definiuje, że prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku.
Zgodnie natomiast z ust. 2 tego samego artykułu czynniki ryzyka są związane z pracą w szczególnych warunkach determinowanych procesami technologicznymi i są to m.in. prace w warunkach gorącego mikroklimatu – prace wykonywane w pomieszczeniach, w których wartość wskaźnika obciążenia termicznego WBGT wynosi 28 st. C i powyżej, przy wartości tempa metabolizmu pracownika powyżej 130 W/mkw.
Ustawa nie wyjaśnia, co należy rozumieć pod pojęciem „tempo metabolizmu pracownika powyżej 130W/mkw.”. Natomiast definiuje, że za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach uważa się pracowników wykonujących je po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy.
[b]Podstawa prawna:[/b]
[i]– art. 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=294728]ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych ( DzU nr 237, poz.1656 ze zm.)[/link][/i]
