Taki pogląd zaprezentował [b]Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z 3 września 2008 r. (sygn. I SA/Bk 198/08)[/b]. Sprawa dotyczyła umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku od nieruchomości dla podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.
Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych zostały zasadniczo uregulowane w rozdziale 7a ordynacji podatkowej. Stosownie do jej art. 67a § 1 organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b ordynacji, w wypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:
- odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć jego zapłatę na raty,
- odroczyć lub rozłożyć na
raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki określone w decyzji, o której mowa w art. 53a,
- umorzyć w całości lub części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
Przepis ten określa katalog dopuszczalnych ulg oraz przesłanki ich udzielenia. O ile stanowi wystarczającą podstawę do rozpoznania wniosku o zastosowanie jednej z tych ulg złożonego przez podatnika, który nie prowadzi działalności gospodarczej, o tyle w wypadku przedsiębiorcy ulg tych można udzielić wyłącznie po spełnieniu warunków z art. 67b ordynacji podatkowej. Wymaga on dodatkowych działań zarówno przedsiębiorcy, jak i organu podatkowego.
W przepisie tym uregulowano trzy tryby udzielania ulg podatnikom prowadzącym działalność gospodarczą. Pierwszy z nich dotyczy ulg, które nie są traktowane jako pomoc publiczna, drugi obejmuje stosowanie ulg na zasadzie pomocy de minimis, trzeci zaś dotyczy udzielania ulg zaliczanych do pomocy publicznej. W konsekwencji, gdy z wnioskiem o ulgę występuje przedsiębiorca, organ podatkowy powinien sprawdzić zarówno istnienie przesłanek z art. 67a, jak i z art. 67b tej ustawy.
Jedną z podstawowych powinności organu jest rozstrzygnięcie, czy udzielenie ulgi będzie stanowić pomoc publiczną. W razie ustalenia, że ulga nie jest taką pomocą, można jej udzielić bez stosowania dalszych procedur dotyczących dopuszczalności pomocy publicznej, wyłącznie na podstawie art. 67a i art. 67b ordynacji podatkowej. Jednakże organ powinien o tym rozstrzygnąć, biorąc pod uwagę postanowienia traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE), w szczególności art. 87 ust. 1 tego aktu.
W przeciwnej sytuacji, jeżeli dana ulga stanowi pomoc publiczną, organ podatkowy powinien się stosować do procedur określonych w ustawie z 30 kwietnia 2004 r. o [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=185281]postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej [/link](tekst jednolity DzU z 2007 r. nr 59, poz. 404 ze zm.). Do weryfikacji spełnienia warunków konieczne jest wówczas określenie przez przedsiębiorcę występującego o ulgę przeznaczenia pomocy oraz dołączenie do wniosku wszystkich niezbędnych informacji.
