Wynika tak z [b]wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 12 grudnia 2008 r. (IV SA/GI 426/08)[/b].
Skarżący przedsiębiorca nie otrzymał dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego zatrudnionego na umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego w formie nauki zawodu. Prezydent miasta, a potem samorządowe kolegium odwoławcze odmówili pomocy, ponieważ [b]osoba kształcąca młodocianych nie miała wymaganych do tego kwalifikacji[/b]. Instruktorzy praktycznej nauki zawodu niemający tytułu mistrza w zawodzie powinni mieć przygotowanie pedagogiczne lub ukończony kurs pedagogiczny oraz świadectwo dojrzałości technikum lub szkoły równorzędnej albo świadectwo ukończenia szkoły policealnej lub dyplom ukończenia szkoły pomaturalnej albo policealnej i tytuł zawodowy w zawodzie pokrewnym do zawodu, którego będą nauczać, oraz co najmniej trzyletni staż pracy w tym zawodzie. Wynika tak z § 10 ust. 5 pkt 1 [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=166436]rozporządzenia ministra edukacji narodowej i sportu z 1 lipca 2002 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (DzU nr 113 poz. 988 ze zm.)[/link].
W tym wypadku warunki te spełniał pracodawca, a nie osoba, pod której kierownictwem odbywało się przygotowanie zawodowe. Brakowało jej trzyletniej praktyki w danym zawodzie.
Stanowisko organu I i II instancji podzielił WSA w Gliwicach. Uznał, że [b]kwalifikacje oraz wieloletnie doświadczenie pracodawcy nie mają żadnego znaczenia w kwestii wypłaty dofinansowania[/b]. Osobą wskazaną w umowie jako nadzorca kształcenia zawodowego, a tym samym będącą instruktorem praktycznej nauki zawodu był bowiem wyznaczony pracownik. Sąd nie miał wątpliwości, że [b]osoba prowadząca szkolenie powinna się legitymować odpowiednimi kwalifikacjami oraz mieć takie doświadczenie zawodowe, aby w prawidłowy sposób ukształtować zawodowo przyszłego rzemieślnika[/b].
[ramka][b]Zasady przygotowania zawodowego[/b]
Mogą je prowadzić pracodawcy‚ osoby prowadzące zakład pracy w ich imieniu albo osoba u nich zatrudniona, jeśli ma kwalifikacje odpowiednie dla instruktorów praktycznej nauki zawodu. Wyjątek dotyczy tylko tych pracodawców‚ w których imieniu przygotowanie zawodowe prowadzą uprawnieni pracownicy.
Zajęcia praktyczne realizowane u pracodawców mogą także prowadzić pracodawcy lub wyznaczeni przez nich pracownicy, dla których praca dydaktyczna i wychowawcza z uczniami lub młodocianymi nie stanowi podstawowego zajęcia lub jest wykonywana w tygodniowym wymiarze godzin niższym niż przewidziany dla nauczycieli. W takim wypadku instruktorzy praktycznej nauki zawodu powinni mieć co najmniej tytuł mistrza w zawodzie oraz przygotowanie pedagogiczne lub ukończony kurs pedagogiczny.
Natomiast instruktorzy praktycznej nauki zawodu bez tytułu mistrza w zawodzie powinni mieć przygotowanie pedagogiczne lub ukończony kurs pedagogiczny oraz:
- świadectwo dojrzałości technikum lub szkoły równorzędnej albo świadectwo ukończenia szkoły policealnej lub dyplom ukończenia szkoły pomaturalnej albo policealnej i tytuł zawodowy w zawodzie pokrewnym zawodowi, którego będą nauczać, oraz co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać, lub
- świadectwo dojrzałości liceum zawodowego i tytuł robotnika wykwalifikowanego lub równorzędny w zawodzie, którego będą nauczać, oraz co najmniej czteroletni staż pracy w tym zawodzie nabyty po uzyskaniu tytułu zawodowego, lub
- świadectwo dojrzałości liceum ogólnokształcącego, liceum technicznego, technikum kształcącego w innym zawodzie niż ten, którego będą nauczać, lub średniego studium zawodowego i tytuł robotnika wykwalifikowanego lub równorzędny w zawodzie, którego będą nauczać, oraz co najmniej sześcioletni staż pracy w tym zawodzie nabyty po uzyskaniu tytułu zawodowego, lub
- dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku (specjalności) odpowiednim dla zawodu, którego będą nauczać, i co najmniej trzyletni staż pracy w tym zawodzie nabyty po uzyskaniu dyplomu lub dyplom ukończenia studiów wyższych na innym kierunku (specjalności) oraz co najmniej sześcioletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać.[/ramka]