Każdy wspólnik składa wniosek o wykreślenie z ewidencji w swojej gminie – tam, gdzie jest wpisany. Wspólnik figurujący w rejestrze przedsiębiorców informuje o likwidacji spółki sąd rejestrowy. Ale już zgłoszenia aktualizacyjnego NIP nie muszą składać wszyscy. Numer informacji podatkowej z tytułu działalności gospodarczej przyznawany jest bowiem spółce, a nie poszczególnym jej wspólnikom. Wystarczy zatem jedno zgłoszenie. Z podatku dochodowego natomiast każdy wspólnik musi się rozliczyć samodzielnie. Reguła jest taka sama jak przy działalności indywidualnej. Tyle tylko, że udział w podatku określić należy proporcjonalnie do udziału każdego wspólnika w zysku (art. 8 updof i art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Spółka musi też odprowadzić podatek od towarów i usług (art. 14 uptu).
Rozwiązanie spółki ma pewne konsekwencje w odniesieniu do jej majątku. Od tej pory stosuje się bowiem do niego odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Innymi słowy, w tym, co jeszcze niedawno należało niepodzielnie do spółki, teraz pewien udział ma każdy ze wspólników. Kodeks stanowi jednak, że z majątku pozostałego po zapłaceniu długów spółki zwraca się wspólnikom ich wkłady. Pozostałą nadwyżkę wspólnego majątku dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczyli w zyskach spółki (art. 875 kodeksu cywilnego).
[ramka][b]Słowniczek[/b]
LIKWIDACJA SPÓŁKI – procedura zamykania interesów firmy, poprzedzająca wykreślenie jej z rejestru.
LIKWIDATOR – wspólnik, członek zarządu albo inna osoba odpowiedzialna za zgodne z prawem przeprowadzenie likwidacji.
PROKURENT – szczególnego rodzaju pełnomocnik, którego wolno ustanawiać firmom figurującym w rejestrze przedsiębiorców; ma prawo dokonywać w zasadzie wszystkich czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa – jedynie do najpoważniejszych czynności wymagane jest pełnomocnictwo szczególne.
ROZWIĄZANIE SPÓŁKI – ustanie bytu prawnego spółki; dochodzi do niego z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.[/ramka]
