Szef chce zwolnić pracownika z końcem marca po trzech miesiącach pobierania świadczenia rehabilitacyjnego. Jaki tryb rozwiązania umowy o pracę mam podać w świadectwie pracy: wystarczy art. 30 § 1 pkt 3 kodeksu pracy (oświadczenie strony o rozstaniu bez wypowiedzenia) czy dodać jeszcze art. 53 § 1 pkt 1 kodeksu (z powodu przewlekłej choroby)?
Podajemy obydwa przepisy. Świadectwo pracy zawiera informacje, z których kolejni pracodawcy lub ewentualnie urząd pracy czerpią wiedzę o uprawnieniach zwolnionego. W dokumencie tym zawsze wskazujemy jeden z trybów rozwiązania stosunku pracy określonych w art. 30 § 1 k.p. Wynika tak z pkt 3 objaśnień co do sposobu wypełniania świadectwa pracy stanowiącego załącznik do rozporządzenia z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (DzU nr 60, poz. 282 ze zm.). Jeśli zatem do rozwiązania umowy dochodzi z powodu długiej choroby, a więc przez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia, w świadectwie musimy wpisać art. 30 § 1 pkt 3 k.p.
To jednak zbyt mało, gdy inicjatorem zakończenia współpracy w ten sposób jest pracodawca, nawet jeśli dodamy taką notkę. Przywołanie samego art. 30 § 1 pkt 3 k.p. nie rozstrzyga bowiem wątpliwości, czy chodzi o rozwiązanie umowy w trybie:
- art. 52 § 1 kodeksu – bez wypowiedzenia z winy pracownika (tzw. zwolnienie dyscyplinarne),
- art. 53 § 1 kodeksu – bez wypowiedzenia z przyczyn niezawinionych przez pracownika (długotrwała choroba).
Z oczywistych względów rozróżnienie tych dwóch trybów ma doniosłe znaczenie zarówno dla potencjalnego pracodawcy, jak i urzędu pracy i przyznawanych przezeń świadczeń. W pkt 3 świadectwa pracy wskazujemy zatem, że stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, tj. art. 30 § 1 pkt 3 kodeksu pracy w związku z art. 53 § 1b kodeksu pracy.
