Jedną z form zabezpieczenia kontraktów jest akt notarialny, w którym dłużnik poddaje się egzekucji w trybie art. 777 § 1 pkt 4,5, i 6 k.p.c. Jego główną zaletą jest szybkość i prostota postępowania w porównaniu z modelem tradycyjnym – w przypadku zaistnienia określonych przesłanek wierzyciel może skierować do sądu wniosek o nadanie aktowi notarialnemu klauzuli wykonalności, a po jej uzyskaniu – udać się do komornika. Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności sąd rozpoznaje niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni od dnia jego złożenia, stosownie do art. 7811 k.p.c. W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu, w którym dłużnik poddał się egzekucji, sąd nie dokonuje już oceny ważności czynności prawnej[1], a jedynie weryfikuje akt pod kątem spełnienia przesłanek zawartych w art. 777 § 1 k.p.c.