Burmistrz określił koszty postępowania rozgraniczeniowego. W decyzji ustalił, że strony tego postępowania, czyli spółka (właścicielka gruntu) i K.W., uiszczą koszty po połowie. Wnioskodawcą rozgraniczenia działek był K.W. Czy to nie on powinien zapłacić całość kosztów? – pyta czytelnik.
Nie, ponieważ rozgraniczenie nieruchomości było prowadzone także w interesie spółki. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 11 grudnia 2006 r. (sygn. akt: I OPS 5/06) stwierdził, że organ administracji publicznej, orzekając o kosztach postępowania rozgraniczeniowego na podstawie art. 262 § 1 pkt 2 k.p.a., może obciążyć nimi strony będące właścicielami sąsiadujących nieruchomości, a nie tylko stronę, która zażądała wszczęcia postępowania.
Zgodnie z powyższym przepisem stronę obciążają te koszty postępowania, które zostały poniesione w interesie lub na żądanie strony, a nie wynikają z ustawowego obowiązku organów prowadzących postępowanie. Koszty te obciążają strony będące właścicielami rozgraniczanych nieruchomości, według zasady wyrażonej w art. 152 k.c. Reguła ta określa, że właściciele nieruchomości koszty rozgraniczenia ponoszą po połowie.
Jak wyjaśnił WSA w Poznaniu w wyroku 5 czerwca 2014 r. (sygn. akt: IV SA/Po 1252/13), przepisy ustawy z 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (dalej: u.p.g.k.) nie zawierają regulacji kosztów postępowania rozgraniczeniowego. Poniesienie ich przez stronę następuje w trybie przewidzianym w k.pa. Przy rozgraniczaniu nieruchomości występują dwa stadia postępowania: administracyjne i sądowe. Kończy się ono w postępowaniu administracyjnym, gdy zainteresowani właściciele zawrą ugodę, albo gdy organ prowadzący postępowanie wyda decyzję w sprawie. Od decyzji organu nie przysługuje stronom odwołanie do organu II instancji, lecz w myśl art. 33 ust. 3 u.p.g.k. strona niezadowolona z ustalenia przebiegu granicy może żądać w terminie 14 dni od dnia doręczenia jej decyzji w tej sprawie, przekazania sprawy sądowi. Konsekwencją istnienia dwóch faz postępowania rozgraniczeniowego jest to, że w postępowaniu administracyjnym, oprócz przepisów k.p.a., mogą mieć zastosowanie także regulacje k.c.
podstawa prawna: art. 262 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. DzU z 2013 r. poz. 267 ze zm.)
podstawa prawna: art. 152 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 121)
