Obliczanie odszkodowania przy roszczeniach z tytułu deliktów antymonopolowych

Oba te wymogi zakładają bowiem konstruowanie swoistych hipotez lub sytuacji modelowych, co z natury rzeczy stanowi wynik pewnej spekulacji, której poprawność musi jednak być weryfikowalna z punktu widzenia logiki oraz udowodnionych faktów.

Te typowe trudności w sprawach deliktowych ulegają spotęgowaniu w przypadku dochodzenia roszczeń odszkodowawczych z tytułu tzw. deliktów antymonopolowych czyli naruszeń zakazów porozumień antykonkurencyjnych lub zakazów nadużywania pozycji dominującej, zawartych w polskiej ustawie z 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów lub w art. 101 lub 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Delikty te i ich konsekwencje ujawniają się bowiem w złożonej i zmiennej rzeczywistości gospodarczej, na którą na bieżąco wpływa olbrzymia ilość czynników. M. in. ze względu na te trudności w dochodzeniu roszczeń z tytułu takich deliktów, został ono poddane specyficznemu reżimowi określonemu przez ustawę z 21 kwietnia 2017 r. o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji (Ustawa o Roszczeniach), implementującą postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2014/104/UE (Dyrektywa Odszkodowawcza). Ustawa ta ustanawia szczególne reguły dotyczące odpowiedzialności, w tym modyfikacje zasady solidarnej odpowiedzialności, przedawnienia roszczeń z tytułu deliktów antymonopolowych, sposobu dochodzenia roszczeń, w tym specyficzne instytucje postępowania dowodowego, a także relacji pomiędzy postępowaniem w sprawie roszczeń odszkodowawczych a postępowaniem przed Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub przed sądami rozpatrującymi odwołanie od decyzji tego organu. W niniejszym artykule zajmiemy się jednak wyłącznie kwestią ustalania odszkodowania za szkodę poniesioną w wyniku deliktu antymonopolowego.