- Prowadzę szwalnię. Inspektor pracy nakazał mi wykonać określone w decyzji obowiązki. Dotyczyły one m.in. przydzielenia pracownikom zatrudnionym na stanowiskach robotniczych obuwia roboczego. Inspektor pracy określił też termin w jakim muszę je wykonać. Od tego nakazu złożyłem odwołanie do okręgowego inspektora pracy. Ten utrzymał nakaz w mocy. Zanim jednak wydał to rozstrzygnięcie, minęły już terminy, w jakich miałem wykonać nałożone na mnie zadania. Czy decyzja ta jest prawidłowa?

– pyta czytelnik.

Nie

. Decyzja nie jest prawidłowa. Utrzymanie w mocy decyzji I instancji bez zmiany terminu wykonania nałożonych obowiązków narusza art. 15 k.p.a., oraz art. 34 ust. 2 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy (PIP).

Okręgowy inspektor pracy naruszył procedurę administracyjną, ponieważ zobowiązał przedsiębiorcę do wykonania nakazu w terminie, który już upłynął. Nie jest ona więc w tym zakresie w stanie wykonać nałożonych obowiązków.

To z kolei oznacza, że w istocie organ odwoławczy wbrew treści art. 34 ust. 2 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy nie określił terminu wykonania zadań. Ponadto wydana przez niego decyzja powoduje, że przedsiębiorca nie był też w stanie zrealizować obowiązku wynikającego z art. 35 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem – podmiot kontrolowany, do którego została skierowana decyzja, musi poinformować odpowiedni organu PIP o jej realizacji z upływem terminów w niej określonych. Stanowisko powyższe potwierdza wyrok WSA w Krakowie z 18 kwietnia 2013 r. (sygn. akt III SA/Kr 924/12).

Podstawową zasadą postępowania administracyjnego jest dwuinstancyjność. Zgodnie z nią, każda sprawa administracyjna rozstrzygnięta decyzją organu I instancji podlega, w wyniku wniesienia odwołania, ponownemu rozpatrzeniu przez organ II instancji. Dwukrotne rozpoznanie oznacza obowiązek przeprowadzenia ponownego postępowania wyjaśniającego.

Oznacza to, że zapewnienie dwuinstancyjności nie polega tylko na wydaniu decyzji przez dwa organy różnych stopni. Obowiązkiem organu odwoławczego jest więc ponowne rozpatrzenie sprawy tak, jak gdyby nie było rozstrzygnięcia organu I instancji (wyrok WSA w Gdańsku z 12 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/ Gd 357/12).

Nie może się on tylko ograniczyć się do kontroli rozstrzygnięcia wydanego przez organ I instancji ani do rozpatrzenia zarzutów odwołania. Poza tym organ odwoławczy nie może ograniczać się do stanu sprawy z daty wydania decyzji przez organ I instancji, lecz musi uwzględniać stan faktyczny i prawny istniejący w dacie rozpatrywania odwołania.

Podstawa prawna:

art. 15 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. DzU z 2013 r. poz. 267)

art. 34 ust. 2, art. 35 ustawy z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (DzU z 2007r. nr 50, poz. 331 ze zm)