Przepis art. 116 kodeksu spółek handlowych dopuszcza ewentualność zawarcia umowy spółki komandytowej z osobą prowadzącą przedsiębiorstwo we własnym imieniu i na własny rachunek.
W przeciwieństwie do koncepcji przyjętej w art. 33 cytowanej ustawy – zakładającej, że stroną umowy spółki jawnej może być tylko prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą – możliwe jest więc zawiązanie kontraktu spółki komandytowej zarówno z osobami fizycznymi, prawnymi, jak również jednostkami organizacyjnymi niebędącymi osobami prawnymi, ale posiadającymi zdolność prawną, prowadzącymi we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.
Działalność zarobkowa
Działalnością gospodarczą – według art. 2 ustawy z 2 lipca 2004 o swobodzie działalności gospodarczej – jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
Pod pojęciem „przedsiębiorstwa” kryje się natomiast zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.
Obejmuje on w szczególności: nazwę, własność ruchomości bądź nieruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów ich najmu i dzierżawy oraz do korzystania z nich na podstawie innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje, zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, a nadto księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie jest to katalog zamknięty, o czym świadczy sformułowanie „w szczególności”.
Jakie skutki
Komandytariusz, który zawiera umowę spółki z osobą prowadzącą przedsiębiorstwo we własnym imieniu i na własny rachunek, odpowiada również za zobowiązania związane z jego prowadzeniem, a istniejące w chwili wpisu podmiotu do KRS. Oznacza to, że omawiane zaległości mogą powstać zarówno przed, jak i po zawarciu kontraktu spółki.
Warunek: muszą być one aktualne w dacie wpisu podmiotu do rejestru, a ponadto być związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.
Przykład 1
Pan Olaf (komandytariusz) zawarł umowę spółki komandytowej z panem Marcelem, który wniósł do niej tytułem wkładu własną firmę kosmetyczną.
Pan Marcel w dacie zawiązania kontraktu nie poinformował jednak komandytariusza, że ma zadłużenie za niezapłacony asortyment (łóżko do solarium i urządzenie do mikrodermabrazji) w łącznej kwocie 40 tys. zł.
Zaległość ta nie została uregulowana do dnia zarejestrowania spółki komandytowej. Z uwagi na powyższe pan Olaf także ponosi odpowiedzialność za uiszczenie podanej sumy. Dług ma bowiem związek z prowadzeniem przedsiębiorstwa i istniał w dniu wpisu spółki do rejestru.
Z owego zakresu odpowiedzialności wyłączone są zatem wszelkie prywatne zaległości prowadzącego przedsiębiorstwo.
Przykład 2
Pan Hubert jest właścicielem warsztatu samochodowego. Postanowił go wnieść tytułem wkładu do spółki komandytowej zawartej z panem Wiktorem (komandytariuszem). W dniu wpisu podmiotu do rejestru pan Hubert miał zadłużenie z tytułu niezwróconej bratu pożyczki w wysokości 50 tys. zł. Zaciągnął ją, aby kupić córce samochód i sfinansować jej wycieczkę do Peru.
Mimo że w dacie zarejestrowania spółki istniał dług pana Huberta, to jego brat i tak nie będzie mógł żądać jego spłaty od pana Wiktora. Nie ma on bowiem związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa.
Ważne!
Zapisy umowy spółki wyłączające albo ograniczające odpowiedzialność komandytariusza za zobowiązania mające związek z wniesionym do niej przedsiębiorstwem osoby prowadzącej je we własnym imieniu i na własny rachunek, a istniejące w dniu zarejestrowania podmiotu, nie wywołują skutków prawnych wobec osób trzecich. Przepis art. 116 k.s.h. ma więc charakter bezwzględnie obowiązujący .
Przykład 3
Komplementariuszem w spółce komandytowej jest pan Klaudiusz, właściciel stanowiącego wkład zakładu mechaniki samochodowej. W umowie tego podmiotu zapisano, że komandytariusz (pan Marek) nie ponosi żadnej odpowiedzialności za ewentualne długi związane z zakładem pana Klaudiusza, które powstały przed dniem zarejestrowania spółki.
Wierzyciele komplementariusza mogą jednak dochodzić zapłaty swoich należności z ww. tytułu także od pana Marka. Takie umowne postanowienie nie działa bowiem w stosunkach zewnętrznych, czyli wobec kontrahentów. Może mieć ono jedynie znacznie w układach między wspólnikami i powodować ich wzajemne rozliczenia.
Autorka jest adwokatem, prowadzi własną kancelarię w Płocku
Podstawa prawna
art. 33, 116 i 119 ustawy z 15 września 2000 Kodeks spółek handlowych (DzU z 2000 r. nr 94, poz.1037 ze zm.)
art. 43
1
i 55
1
ustawy z 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (DzU z 1964 r. nr 16, poz. 93 ze zm.)
art. 2 i art. 4 ust. 1 ustawy z 2 lutego 2004 o swobodzie działalności gospodarczej (DzU z 2011 r. nr 131, poz. 764)
Zobacz więcej w serwisie:
»
»
»
»
