Przed krakowskim sądem trwa proces, który Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych wytoczył jeden z pracowników (już były) pominiętych podczas przyznawania ubiegłorocznych podwyżek. Zarzuca on firmie, w której był zatrudniony na zastępstwo, dyskryminację i naruszenie przepisów [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=EED9DC9201F1D6C7FF6F84520FFAA58B?id=76037]kodeksu pracy[/link] dotyczących równego traktowania.
[srodtytul]Temu damy, a temu nie[/srodtytul]
W 2008 r. zarząd ZUS i związki zawodowe zawarły porozumienie, które określiło zasady podziału pieniędzy na podwyżki. Ustalono, że minimalna kwota dla pracownika wyniesie 250 zł. Pieniędzy było mało, toteż strony zgodziły się, by w poszczególnych oddziałach ZUS dyrekcja ze związkami mogła wyłączać z podwyżek niektóre kategorie pracowników – zatrudnionych na zastępstwo, na okres próbny, osoby na wypowiedzeniu, urlopie bezpłatnym czy długotrwałym zwolnieniu.
– Jest duże prawdopodobieństwo, że wyłączenia z prawa do podwyżki zastosowane w ZUS są niezgodne z prawem i mają znamiona nierównego traktowania ze względu na stan zdrowia i rodzaj umowy o pracę. Może się okazać, że pracujący na zastępstwo w jednym oddziale dostali podwyżkę, a w drugim już nie – mówi Maciej Chakowski z kancelarii Chakowski Ciszek C&C.
– Centrala ZUS nie dysponuje informacjami, ilu pracowników w poszczególnych oddziałach podlegało wyłączeniu, gdyż każda jednostka organizacyjna daje podwyżki wynagrodzeń we własnym zakresie – informuje Przemysław Przybylski, rzecznik prasowy ZUS. W poszczególnych oddziałach gorliwie skorzystano z możliwości zaoszczędzenia na pensjach niektórych kategorii pracowników. Tylko w krakowskim podwyżka ominęła 124 osoby.
[srodtytul]Bez złej woli[/srodtytul]
– Naszą intencją nie było nierówne traktowanie jakiegokolwiek pracownika. Mieliśmy ograniczoną pulę pieniędzy i staraliśmy się je podzielić zgodnie z prawem – mówi Ewa Bielecka, przewodnicząca działającego w ZUS NSZZ „Solidarność”.
Jej zdaniem pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy na okres próbny i na czas zastępstwa to osoby z najkrótszym stażem, a zgodnie z art. 18[sup]3b[/sup] § 2 pkt 4 kodeksu pracy ustalenie zasad wynagradzania z uwzględnieniem kryterium stażu pracy nie narusza zasady równego traktowania w zatrudnieniu.
Z takim rozumieniem nie zgadzają się prawnicy.
– Strony w porozumieniu mają prawo zapisać, że można nie dać podwyżek osobom z krótkim stażem pracy. Nie byłoby wtedy złamania prawa, ale tylko gdyby nie wystąpiła tzw. dyskryminacja pośrednia. Dochodzi do niej, kiedy się okazuje, że większość osób, które nie dostały podwyżek z powodu krótkiego stażu, to zatrudnieni na zastępstwo, kobiety itd. – tłumaczy Bartłomiej Raczkowski, adwokat z Kancelarii Bartłomiej Raczkowski Kancelaria Prawa Pracy.
Strona związkowa uważa też, że umowa na okres próbny i czas zastępstwa nie są umowami na czas określony sensu stricto i dlatego nie obowiązuje tu art. 18[sup]3a[/sup] § 1 k.p. zakazujący różnicowania osób ze względu na rodzaj umowy o pracę. – Gdyby interpretować przepisy zakazujące dyskryminacji w duchu UE, to zawsze tam, gdzie jest mowa o umowie na czas określony, trzeba podstawiać każdą umowę terminową – mówi Bartłomiej Raczkowski.
Jeśli pozbawiony podwyżki pracownik krakowskiego oddziału ZUS wygra proces, w jego ślady mogą pójść inni dyskryminowani pominięci podczas podziału pieniędzy.
[ramka] [b]Komentuje Katarzyna Dulewicz, radca prawny CMS Cameron McKenna Dariusz Greszta[/b]
Związki zawodowe nie mogą w porozumieniu z pracodawcą ani w układzie zbiorowym pracy uchylić stosowania antydyskryminacyjnych przepisów kodeksu pracy. To, że brakuje środków na wynagrodzenia, nie uzasadnia wyłączenia całych grup pracowników z podwyżek, jeśli nie stosuje się w tej sytuacji obiektywnych kryteriów odebrania podwyżki. Kodeks pracy zawiera właśnie możliwość zastosowania rozwiązań, które pozwolą odmiennie potraktować zatrudnionych co do wysokości podwyżek płac i nie będzie to przejawem dyskryminacji pracowników.[/ramka]
[i]Masz pytanie, wyślij e-mail do autora [mail=t.zalewski@rp.pl]t.zalewski@rp.pl[/mail][/i]
