Tak wynika z interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 czerwca 2019 r. (0111-KDIB1-2.4010.98.2019.5.AW).

Czytaj także:

Ceny transferowe - nowe prawo 2019: mniej firm napisze sprawozdania

Z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpiła spółka z o.o., której jedynym udziałowcem jest holenderska spółka NIH BV. Podstawową działalnością wnioskodawcy jest produkcja tzw. struktur tymczasowych (np. namiotów handlowych, hal magazynowych) oraz w mniejszym zakresie ich wynajem.

Wnioskodawca przeprowadza transakcje z podmiotami powiązanymi, w tym przede wszystkim sprzedaje wyprodukowane struktury tymczasowe do podmiotów z grupy, pełniąc w tym zakresie funkcje producenta o ograniczonym ryzyku (contract manufacturer). Zgodnie z polityką cen transferowych grupy, ustalono stały algorytm kalkulacji ceny w przedmiotowej transakcji sprzedaży wyrobów gotowych. Cena jest kalkulowana poprzez powiększenie ustalonej bazy kosztowej o kilkuprocentowy narzut marży zgodnie z zasadą ceny rynkowej.

W ciągu roku dla bieżących transakcji sprzedaży cena ustalana jest na podstawie prognozowanych kosztów na bazie dostępnych danych, zgodnie z najlepszą wiedzą wnioskodawcy i podmiotów z grupy. Po zakończeniu roku obrotowego kalkulowana jest finalna cena wyrobów gotowych z uwzględnieniem rzeczywistych kosztów poniesionych przez wnioskodawcę w analizowanym okresie. Jeżeli pierwotnie zastosowana cena transferowa odbiega od wyniku kalkulacji przeprowadzonych po zakończeniu roku obrotowego, zgodnie z danymi rzeczywistymi, to wnioskodawca oraz odpowiedni podmiot z grupy przeprowadzają symetryczną korektę poziomu ceny. W tym celu, w latach 2015-2017 wnioskodawca po zakończeniu roku obrotowego wystawiał zbiorczą fakturę korygującą (z datą 31 grudnia) odnoszącą się do każdej transakcji przeprowadzonej w roku obrotowym z danym podmiotem powiązanym i ujmował ją dla celów podatku dochodowego w roku podatkowym, w którym miały miejsce transakcje objęte korektą.

W związku ze zmianą przepisów w zakresie cen transferowych (od 1 stycznia 2019 r.), w celu dokonania korekty w przyszłych okresach, wnioskodawca planuje wystawienie przed złożeniem rocznego zeznania podatkowego dokumentu księgowego tytułem „rocznej korekty cen transferowych". W porównaniu do mechanizmu z lat 2015-2017, nie będzie wystawiana faktura korygująca odnosząca się do poszczególnych transakcji sprzedaży. Korekta ta będzie ujmowana dla celów podatku dochodowego w roku podatkowym, którego dotyczy.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z opisanym mechanizmem, korekty były prawidłowo ujmowane w latach 2015-2017 oraz będą prawidłowo rozliczane w przyszłości. Ponadto, w opinii wnioskodawcy, w związku z dokonaniem korekt, wnioskodawca miał w przeszłości prawo do odpowiednio obniżenia lub podwyższenia przychodów podatkowych, a przyszłe korekty będą również stanowiły podstawę do odpowiednio obniżenia lub podwyższenia przychodów podatkowych.

Wnioskodawca wskazał, że korekty dochodowości powinny być traktowane w latach 2015-2017 zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, gdyż korekty te nie wynikały z błędu lub omyłki, zaś wyłącznie z grupowej polityki cen transferowych i stanowiły jej realizację. Dostosowanie poziomu marży transakcyjnej do warunków rynkowych mogło być dokonane wyłącznie na bazie rzeczywistych poniesionych kosztów znanych na koniec roku obrotowego. Płatności związane z korektami dotyczyły już wykonanych transakcji sprzedaży wyrobów gotowych. W związku z tym, korekty dokonane w okresie 2015-2017 stanowiły podstawę do odpowiednio zmniejszenia lub zwiększenia przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca. W przypadku wnioskodawcy okresem tym był rok obrotowy, w którym miała miejsce sprzedaż, gdyż faktura korygująca wystawiona była z datą 31 grudnia tego samego roku.

W odniesieniu do stanu przyszłego, w opinii wnioskodawcy, zasady dokonywania korekt wynikają z art. 11e ustawy o CIT. Wnioskodawca wykazał, że zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym spełnionych będzie pięć warunków określonych w tym przepisie, które determinują możliwość przeprowadzenia korekty cen transferowych poprzez zmianę wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, zdaniem wnioskodawcy, korekta cen transferowych powinna być ujmowana dla celów podatku dochodowego w roku obrotowym, którego dotyczy.

Organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

komentarz eksperta

Aneta Grzyb, menedżer w Zespole Cen Transferowych EY

Komentowana interpretacja dotyczy korekt cen transferowych dokonywanych dobrowolnie przez podatnika. Przepisy ustawy o CIT obowiązujące do końca 2018 r. nie definiowały wprost mechanizmów korekt w zakresie cen transferowych. Wskutek nowelizacji przepisów ustawy o CIT od 1 stycznia 2019 r. wprowadzono art. 11e, który wyraźnie wskazuje warunki, jakie podatnik musi spełnić, aby skorygować ceny transferowe poprzez zmianę wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r., korekta cen transferowych powinna być ujęta dla celów podatku dochodowego w roku, którego dotyczy, przy założeniu spełnienia warunków zdefiniowanych w przepisach. Szczególnie istotna z perspektywy praktycznej pozostaje analiza tych przesłanek, która daje możliwość skorygowania rozliczeń za dany rok finansowy.

Uwzględnienie w znowelizowanej ustawie o CIT przepisów na temat korekt cen transferowych należy ocenić pozytywnie, gdyż wypełniły lukę, która była źródłem wątpliwości podatników, dodatkowo pogłębionych przez niejednolitą linię interpretacyjną organów. Ponadto, takie podejście umożliwi bardziej przejrzystą analizę rzeczywistych wyników realizowanych przez podmioty na podstawie stosowanej polityki cen transferowych.

Współautorem komentarza jest Paulina Karniej-Kmita - konsultant w Zespole Cen Transferowych EY