Istota nieobyczajności w orzecznictwie sądów

Ustawodawca w kodeksie wykroczeń przewidział kilka przypadków owej nieobyczajności (art. 140 – nieobyczajny wybryk, art. 141 – nieobyczajne ogłoszenie, napis, rysunek, art. 142 – proponowanie czynu nierządnego z chęci korzyści majątkowej, art. 107a – włączenie się w transmisję danych prowadzoną przy użyciu systemu teleinformatycznego i udaremnianie lub utrudnianie użytkownikowi tego systemu przekazywanie informacji, z użyciem słów powszechnie uznanych za obelżywe lub w inny nieobyczajny sposób).

Sąd Najwyższy, wypowiadając się w tym zakresie, nawiązał do rozumienia słowa „nieprzyzwoite” i zauważył, że wobec braku definicji ustawowej, w celu ustalenia znaczenia tego słowa odwołać się należy do definicji słownikowych. Nieprzyzwoity to niezgodny z panującymi normami obyczajowymi, zasadami, etykietą, nieskromny, bezwstydny, niewłaściwy (z odwołaniem się do: M. Szymczak red., „Słownik języka polskiego”, Warszawa, 1999, t. 2, s. 337) czy łamiący swoim zachowaniem panujące normy obyczajowe, zasady, etykietę, nieskromny, bezwstydny (z powołaniem się na: S. Dubisz red., „Wielki słownik języka polskiego”, Warszawa, 2018, t. h-n, s. 1210). W ujęciu słownikowym nieprzyzwoitość jest w pierwszej kolejności łączona z naruszeniem norm obyczajowych, a nieprzyzwoity to bezwstydny, nieskromny, nieobyczajny (z odwołaniem do: M. Bańko red., „Wielki słownik wyrazów bliskoznacznych”, Warszawa, 2005), a także brudny, drastyczny, gruby, pikantny (z powołaniem się na: Z. Kurzowa red., „Słownik synonimów polskich”, Warszawa, 2002, s. 204). Nawiązując do ostatniego z powołanych słowników, zauważono z kolei, że słowo „drastyczny” definiuje się jako „taki, który nie zgadza się z panującymi normami moralnymi, obyczajowymi” (s. 92).