Nierzadko zdarza się, że dana osoba pracuje u dwóch lub więcej podmiotów, z których każdy odprowadza za nią składki emerytalno-rentowe. Jeżeli w takich okolicznościach łączny ozusowany przychód ubezpieczonego przekracza kwotę graniczną, płatnicy najczęściej ustalają w miesiącu przekroczenia podstawę wymiaru składek proporcjonalnie do osiągniętego u nich wynagrodzenia. W tym celu można posłużyć się wzorem:
X = (A × B) : C
gdzie:
X – kwota przekroczenia rocznego limitu ZUS u danego płatnika,
A – łączna kwota przekroczenia limitu (licząc narastająco od początku roku),
B – przychód u danego płatnika za miesiąc, w którym doszło do przekroczenia rocznej podstawy składkowej,
C – suma przychodu za miesiąc, w którym nastąpiło osiągnięcie limitu zusowskiego.
Przykład
Pracownik pracuje w spółce akcyjnej, gdzie jest wynagradzany stałą miesięczną pensją na poziomie 16 000 zł brutto. Jest on dodatkowo zatrudniony na umowę o pracę w innym zakładzie pracy na część etatu. W lipcu 2017 r. złożył spółce oświadczenie, zgodnie z którym w tym miesiącu jego przychód podlegający oskładkowaniu przekroczy pułap 127 890 zł. W oświadczeniu tym wskazał, że:
- suma oskładkowanych przychodów ogółem od stycznia do czerwca br. wyniosła 114 600 zł,
- kwota podlegającego ozusowaniu przychodu u drugiego pracodawcy uzyskanego w lipcu br. wynosi 3200 zł.
W tej sytuacji spółka ustaliła, że:
- kwota przekroczenia limitu ogółem wynosiła 5910 zł, tj.:
114 600 zł + 16 000 zł + 3200 zł – 127 890 zł,
- łączna kwota lipcowego przychodu osiągnięta u obydwu pracodawców wynosiła 19 200 zł, tj.: 16 000 zł + 3200 zł.
W tej sytuacji, spółka za lipiec br. powinna rozliczyć składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od podstawy wymiaru w kwocie 11 075 zł, zgodnie z wyliczeniem:
(5910 zł x 16 000 zł) : 19 200 zł = 4925 zł; 16 000 zł – 4925 zł = 11 075 zł.
Drugi pracodawca powinien zaś dokonać następujących wyliczeń:
(5910 zł x 3200 zł) : 19 200 zł = 985 zł; 3200 zł – 985 zł = 2215 zł.
Okres po przekroczeniu limitu to okres ubezpieczenia
Okres nieopłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wskutek osiągnięcia rocznego ograniczenia podstawy ich wymiaru w trakcie roku kalendarzowego traktuje się jak okres ubezpieczenia w rozumieniu przepisów ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, licząc do końca danego roku kalendarzowego.
