Co do zasady podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli jednak chory nie jest zatrudniony tak długo lub w 12 miesiącach przed absencją zmienił wymiar etatu, podstawę wylicza się z krótszego okresu.
Gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych umowy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się, przyjmując przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe tego zatrudnienia. Miesiąc, w którym pracownika przyjęto na etat od pierwszego roboczego dnia miesiąca, traktuje się jako pełny kalendarzowy miesiąc zatrudnienia i wynagrodzenie za ten miesiąc przyjmuje się do ustalenia podstawy.