Pracodawcy spoza sfery budżetowej, zatrudniający na 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, nie mają obowiązku tworzyć zfśs. Mogą natomiast – na zasadzie dobrowolności – wypłacać świadczenia urlopowe, finansowane ze środków zakładu pracy.
Postanowienie o ewentualnej rezygnacji z wypłaty tego świadczenia powinni podjąć do 31 stycznia danego roku. Przy czym każdy pracodawca, który nie jest objęty układem zbiorowym pracy i nie jest zobowiązany do utworzenia regulaminu wynagradzania, musi w tym terminie poinformować o swojej decyzji zatrudnionych. Obowiązek ten należy spełniać co roku w sposób jasny i czytelny dla pracowników, najlepiej wręczając każdemu pisemną informację lub wywieszając komunikat w widocznym, ogólnodostępnym miejscu.
Przedsiębiorca, który zdecyduje się na wprowadzenie tej formy wsparcia, nie może odwołać swojej decyzji do końca bieżącego roku.
Kwota świadczenia urlopowego przysługującego pracownikowi zatrudnionemu na cały etat w normalnych warunkach to równowartość odpisu podstawowego na zfśs. W 2015 r. jest to 1093,93 zł. Wypłaca się ją w proporcjonalnie niższej wysokości osobie zatrudnionej na część etatu.
Świadczenia urlopowe należy wypłacać najpóźniej w przeddzień udania się podwładnego na urlop. To wolne musi trwać co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. To w zasadzie jedyny warunek, żeby to świadczenie otrzymać.
Kwota do wypłaty
W odróżnieniu od dopłat finansowanych z funduszu socjalnego, do świadczenia urlopowego nie stosuje się kryterium dochodowego. Jego wysokość zależy jedynie od wymiaru czasu pracy i grupy zawodowej, do której należy podwładny.
Pracownik zatrudniony w wielu zakładach pracy może w każdym z nich otrzymać świadczenie urlopowe. Podobnie wygląda sytuacja podwładnego zmieniającego pracę, który przy korzystnym układzie urlopowym może dostać świadczenie urlopowe u dawnego i nowego pracodawcy.
Bez ZUS, ale z podatkiem
Świadczenie urlopowe nie jest oskładkowane do wysokości odpisów na zfśs. Jeżeli pracownik otrzymałby kwotę wyższą, składki należy odprowadzić od nadwyżki.
Od wypłaty świadczenia urlopowego należy w każdym przypadku odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.
Przykład
Standardowe rozliczenie
Pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, w normalnych warunkach pracy, otrzymał świadczenie urlopowe zgodnie z obowiązującymi przepisami.
- zaliczka na podatek dochodowy
1093,93 zł (świadczenie urlopowe brutto) x 18 proc. = 197 zł (po zaokrągleniu do pełnych złotych)
- świadczenie urlopowe netto
1093,93 zł – 197 zł = 896,93 zł.
