Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71 proc. tego wynagrodzenia (czyli kwoty składek finansowanych przez pracownika).
W przypadku pracowników w ich pierwszym w życiu roku pracy ma być nie niższa od 80 proc. minimum ustawowego po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71 proc. tego wynagrodzenia. Tak stanowi art. 45 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=F883E88FF5D7B7A327189BB560E90215?id=352798]ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2010 r. nr 77, poz. 512, dalej ustawa zasiłkowa)[/link].
Ponieważ wynagrodzenie chorobowe liczymy według zasad określonych dla zasiłku chorobowego, to jego minimalna podstawa będzie wynosiła tyle samo, ile ta dla zasiłku (art. 92 § 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3805C31C3E8CA8CD90ABC180076F9E82?id=76037]kodeksu pracy[/link]).
Gdyby więc przeciętne wynagrodzenie pracownika było niższe od kwot wskazanych [link=http://www.rp.pl/galeria/56651,1,560995.html]w tabeli[/link], pracodawca musi je podwyższyć do ich poziomu w zależności od tego, czy chodzi o zatrudnionego w pierwszym roku pracy, czy z dłuższym stażem zawodowym.
Tyle samo wynosi minimalna podstawa świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku wyrównawczego, macierzyńskiego, zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego i zasiłku opiekuńczego (art. 47 ustawy zasiłkowej).
[ramka] [b]Zobacz:[/b] [link=http://www.rp.pl/galeria/56651,1,560995.html]Minimalna podstawa wymiaru świadczeń w 2011 r.[/link][/ramka]
