Należy jednak pamiętać, że wciąż trzeba odprowadzać składki na ubezpieczenia chorobowe i wypadkowe.

[srodtytul]Ile wynosi podstawa[/srodtytul]

Roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w danym roku kalendarzowym nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy, określonego w ustawie budżetowej (art. 19 ust. 10 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=333804]ustawy z 13 października o systemie ubezpieczeń społecznych, tekst jedn.: DzU z 2009 r. nr 205, poz. 1585 z późn. zm.[/link]).

[b]Do momentu osiągnięcia górnej rocznej podstawy należy obliczać i opłacać składki na wszystkie ubezpieczenia[/b], a powyżej tej kwoty tylko składki na ubezpieczenia: chorobowe, wypadkowe i zdrowotne, a także na fundusze pozaubezpieczeniowe – Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Ustalając, czy w danym roku kalendarzowym został przekroczony limit podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, należy brać pod uwagę wszystkie przychody, od których zostały opłacone składki na te ubezpieczenia.

[srodtytul]Przekroczenie 30-krotności[/srodtytul]

Ustalając, czy w danym roku kalendarzowym pracownik osiągnął limit podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, należy brać pod uwagę wszystkie przychody, od których zostały opłacone składki na te ubezpieczenia. Płatnik informuje ZUS o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek w raporcie imiennym ZUS RCA, wpisując w polu 02 bloku III B:

- kod „1” – jeżeli informację o przekroczeniu przekazał pracownik,

- kod „2” – jeżeli to płatnik składek stwierdził przekroczenie,

- kod „3” – jeżeli o przekroczeniu poinformował płatnika ZUS.

Roczny limit dotyczy tylko składek emerytalnej i rentowych. Ma też zastosowanie do składki na FEP. Nie obowiązuje natomiast pozostałych funduszy ubezpieczeniowych, tj. chorobowego, wypadkowego, zdrowotnego oraz FP i FGŚP.

[srodtytul]Odpowiada ubezpieczony[/srodtytul]

Od tego momentu do końca roku płatnik nie nalicza i nie odprowadza składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Ubezpieczony, który osiąga przychód z kilku źródeł, ma obowiązek poinformować wszystkich swoich płatników o tym, że w danym roku jego przychód osiągnął roczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Powinien więc sumować podstawy ich wymiaru, opierając się na otrzymanych od płatników informacjach (najczęściej są to raporty RMUA). Za skutki błędnego zawiadomienia, które spowoduje nieopłacenie należnych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, odpowiada ubezpieczony.

[srodtytul]Nalicza pracodawca[/srodtytul]

Gdy przychód przekroczy w danym roku limit podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, składki te nie mogą być już naliczane.

W takiej sytuacji są dwie możliwości. Za miesiąc, w którym nastąpi przekroczenie rocznej podstawy wymiaru składek, składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe może opłacić tylko jeden płatnik do osiągnięcia granicznej podstawy.

Ubezpieczony ma wówczas obowiązek poinformować drugiego pracodawcę, aby za ten miesiąc nie potrącał składek (płatnik powinien złożyć za ten miesiąc raport ZUS RCA z zerową podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe i zerowymi kwotami tych składek). Do takiego postępowania potrzebna jest jednak zgoda pracodawcy, który ma odprowadzić całość składek.

Druga możliwość to taka, że każdy z płatników opłaca składki od kwoty brakującej do rocznego limitu proporcjonalnie do wypłacanego wynagrodzenia. Jest to częstsze rozwiązanie, gdyż przy pierwszym wariancie rozliczenia płatnik, który zobowiązuje się do opłacenia składek do rocznego limitu, z własnych środków musi finansować składki w tej części, którą musi uregulować drugi płatnik przy rozliczeniu proporcjonalnym.

Inaczej rozliczenia będą wyglądać, kiedy pracownik nie poinformuje pracodawców o osiągnięciu rocznego limitu. Wówczas podstawa ta powinna zostać ustalona proporcjonalnie.

[srodtytul]Dokumenty do ZUS[/srodtytul]

Gdy nastąpiło przekroczenie kwoty rocznego limitu i płatnicy składek nie ustalą samodzielnie podstawy wymiaru (w miesiącu, w którym nastąpiło przekroczenie), złożenie dokumentów korygujących nastąpi dopiero po ustaleniu tej podstawy przez ZUS, który przekaże tę informację płatnikom.

Wówczas [b]każdy z płatników złoży korektę dokumentów rozliczeniowych i rozliczy się z ubezpieczonym, zwracając mu nadpłacone składki.[/b] Oczywiście po przekroczeniu przez pracownika limitu żaden z płatników nie powinien naliczać za pracownika składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Za ten okres w składanych za pracownika raportach ZUS RCA należy wykazywać zerową podstawę wymiaru tych składek.