Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71 proc. tego wynagrodzenia.
U pracowników w ich pierwszym roku pracy w życiu ma być nie niższa od 80 proc. minimum ustawowego po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71 proc. tego wynagrodzenia.
Tak stanowi art. 45 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=176768]ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm.[/link], dalej ustawa zasiłkowa). Dlatego rokrocznie ta podstawa zmienia się, bo z taką częstotliwością jest zmieniana minimalna stawka płacowa.
Ponieważ wynagrodzenie chorobowe liczymy według zasad określonych dla zasiłku chorobowego, to jego minimalna podstawa będzie wynosiła tyle samo co ta dla zasiłku (art. 92 § 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=AE89BF528781D2C42167CAF23691862B?id=76037]kodeksu pracy[/link]).
Gdyby więc przeciętne wynagrodzenie pracownika było niższe od kwot wskazanych w tabeli 8, pracodawca musi je podwyższyć do ich poziomu w zależności od tego, czy chodzi o zatrudnionego w pierwszym roku pracy, czy z dłuższym stażem zawodowym.
[b][link=http://www.rp.pl/galeria/6,1,403011.html]Zobacz, jaka jest minimalna podstawa zasiłku chorobowego od 1 stycznia 2010 r.[/link] [/b]
Tyle samo wynosi minimalna podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku wyrównawczego, zasiłku macierzyńskiego, zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego i zasiłku opiekuńczego (por. art. 47 ustawy zasiłkowej).
