[b]– Jedna z kobiet zatrudnionych w spółce z o.o. na podstawie umowy-zlecenia po urodzeniu dziecka pobierała zasiłek macierzyński. Kończy się on 16 lipca, a od 17 lipca osoba ta wraca do pracy i nadal będzie wykonywała to zlecenie. Czy za wracającą do pracy po zasiłku macierzyńskim powinniśmy opłacać składkę na Fundusz Pracy?[/b] – pyta czytelnik DOBREJ FIRMY.
Zgodnie z art. 104a [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=61699A702A99EF0C347C401899761A3B?id=269029]ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.)[/link] pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne nie opłacają składek na Fundusz Pracy za zatrudnionych pracowników powracających z urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego lub urlopu wychowawczego w okresie 36 miesięcy. Liczy się to od pierwszego miesiąca po powrocie z tych urlopów.
[srodtytul]Wyłącznie świadczenie[/srodtytul]
[b]Przepis zwalniający płatników z wymogu opłacania składek na FP odnosi się tylko do pracowników, którzy powracają do firmy po urlopie macierzyńskim czy wychowawczym. Nie stosuje się natomiast do osób zatrudnionych na podstawie umowy-zlecenia, którym nie przysługuje ani urlop macierzyński, ani wychowawczy.[/b]
Osoba, która wykonuje zlecenie i z tej umowy przystąpiła do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, może jedynie nabyć prawo do zasiłku macierzyńskiego. Nie jest to jednak równoznaczne z urlopem macierzyńskim. Wobec tego art. 104a, który obowiązuje od 1 stycznia 2009 r., nie stosujemy do zleceniobiorców.
[srodtytul]Jak ustalić obowiązek[/srodtytul]
Obowiązek opłacania składki na FP u zleceniobiorców zależy od wysokości wynagrodzenia, jakie otrzymują. Znaczenie ma też sposób ustalenia odpłatności określonej w umowie-zleceniu.
Przy umowach trwających kilka miesięcy, z określonym w nich wynagrodzeniem w stawce miesięcznej, aby ustalić obowiązek opłacania składek na FP, należy przeliczyć podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na miesiąc. Oznacza to, że gdy zleceniobiorca wykonywał zadania przez niepełny miesiąc, ustalamy, ile wynosiłaby podstawa wymiaru składek emerytalnych i rentowych, gdyby zleceniobiorca pracował przez cały miesiąc. Jeżeli ustalona w ten sposób podstawa wymiaru składek społecznych jest co najmniej równa kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę (1276 zł), płatnik musi płacić na FP.
Przeliczenia tego nie robimy natomiast, gdy w zleceniu nie określono wynagrodzenia w stawce miesięcznej, ale w akordowej, godzinowej albo prowizyjnej. Wtedy o obowiązku płacenia na FP za zleceniobiorcę decyduje wysokość osiągniętego przez niego w danym miesiącu przychodu. Jeżeli jest on co najmniej równy kwocie minimalnego wynagrodzenia, zleceniodawca opłaca składki na FP. Oczywiście przeliczenia nie robi się, gdy co prawda wynagrodzenia dla zleceniobiorcy nie określono w stawce miesięcznej, ale w miesiącu przychód ze zlecenia jest co najmniej równy minimalnemu wynagrodzeniu za pracę.
