Obowiązujące w Unii Europejskiej przepisy dotyczące zabezpieczenia społecznego przewidują podleganie ubezpieczeniom społecznym tylko w jednym państwie w tym samym okresie. Gdy dana osoba, zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym państw należących do UE, powinna być zgłoszona do ubezpieczeń społecznych w więcej niż jednym państwie, wówczas na podstawie przepisów prawa wspólnotowego można ustalić, w którym państwie osoba taka powinna zostać zgłoszona do ubezpieczeń.
Tego rodzaju problemy rozstrzyga rozporządzenie nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego w stosunku do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (DzU WE L 149 z 5 lipca 1971 r.).
Zgodnie z art. 14 ust. 2b) tego rozporządzenia osoba zwykle zatrudniona na terytorium dwóch lub więcej państw członkowskich podlega ustawodawstwu państwa członkowskiego, na którego terytorium zamieszkuje, jeżeli wykonuje część swojej działalności na tym terytorium lub jeżeli jest związana z kilkoma przedsiębiorstwami lub z kilkoma pracodawcami mającymi zarejestrowaną siedzibę lub miejsca prowadzenia działalności na terytorium różnych państw członkowskich.
Dla celów stosowania przepisów rozporządzenia [b]posiadanie udziałów w spółce z o.o. jest w Czechach traktowane jako praca najemna. Z tego względu w omawianym wypadku mamy do czynienia ze zbiegiem pracy najemnej w dwóch państwach. Decydujące dla obowiązku ubezpieczenia jest więc miejsce zamieszkania[/b].
[b]Jeżeli pracownik zamieszkuje w Czechach, to rzeczywiście obowiązek ubezpieczenia istnieje tylko w Czechach. Nie ma zatem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia do ZUS[/b]. Jednak pracownik powinien okazać formularz E 101 potwierdzony przez czeską instytucję ubezpieczeniową, ponieważ dopiero wtedy będzie pewność co do tego, że osoba ta podlega ubezpieczeniom tylko w Czechach.
