W czasie ekstra urlopu macierzyńskiego można wrócić do obowiązków pracowniczych w okrojonym wymiarze. Za pozostałą część etatu rodzic ma prawo do proporcjonalnie zmniejszonego zasiłku rodzicielskiego. Pisaliśmy o tym w artykule „Na podstawowym rodzicielskim nie można wrócić do firmy na część etatu". Pozwala na to art. 182
1
§ 4
.
Przebywającemu na dodatkowym urlopie macierzyńskim wolno łączyć korzystanie z niego z wykonywaniem zadań u pracodawcy udzielającego urlopu w wymiarze nie wyższym niż połowa pełnego wymiaru czasy pracy. Jeśli rodzic tak zdecyduje, na pozostałą część dotychczasowego czasu pracy szef daje mu urlop macierzyński.
Dwa tytuły
W okresie częściowej, etatowej aktywności matka ma dwa tytuły do ubezpieczeń społecznych – umowę o pracę i zasiłek macierzyński. Oba są obowiązkowe. Z obu trzeba odprowadzać składki emerytalno-rentowe, zaś z etatu dodatkowo chorobową, wypadkową i zdrowotną.
Jeśli w tym czasie pracownica zachoruje, to będzie miała prawo do zasiłku rodzicielskiego z macierzyńskiego i zasiłku chorobowego z pozostałej „aktywnej" części etatu. Ale taki cząstkowy powrót do zadań wpłynie także na podstawę zasiłkową. Trzeba ją ustalić na nowo. I niestety będzie niższa niż dotychczasowa macierzyńska. A to dlatego, że doszło do zmiany wielkości etatu.
Ogólne zasady
U pracowników podstawę wymiaru zasiłków przysługujących z podlegania ubezpieczeniu chorobowemu stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie, a u ubezpieczonych niebędących pracownikami - przeciętny miesięczny przychód z 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Są jednak sytuacje, gdy podstawy wymiaru zasiłków nie stanowi pensja lub przychód z okresu bezpośredniego sprzed choroby.
Nie ustala się na nowo podstawy wymiaru wynagrodzenia za czas choroby i zasiłków, jeżeli w ich pobieraniu nie ma przerwy lub jest ona krótsza niż trzy miesiące kalendarzowe. Oznacza to, że podstawę wymiaru kolejnego świadczenia dla ubezpieczonego stanowi ta ustalona dla wcześniej pobieranego świadczenia.
Przykład
Pan Jan chorował od 17 do 31 paź- dziernika 2012 r. i miał prawo do zasiłku chorobowego. Podstawę jego wymiaru stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu od października 2011 r. do września 2012 r. Pracownik ponownie zaniemógł i miał zwolnienie lekarskie od 31 grudnia 2012 r. do 18 stycznia 2013 r.
Ponieważ przerwa w pobieraniu zasiłków była krótsza niż trzy miesiące kalendarzowe, to aby obliczyć grudniowo-styczniowy zasiłek, szef nie ustalał na nowo podstawy świadczeniowej, ale przyjął tę poprzednią. Podstawą chorobową za niedyspozycję z przełomu roku jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone od października 2011 r. do września 2012 r.
Konieczne rachunki
Zasadę nieustalania podstawy wymiaru wynagrodzenia za czas choroby i zasiłków stosuje się bez względu na rodzaj świadczeń pobieranych bezpośrednio po sobie lub po przerwie krótszej niż trzy miesiące kalendarzowe.
Zapamiętać jednak trzeba, że ponownie należy wyliczyć podstawę wymiaru kolejnego zasiłku, mimo przerwy krótszej niż trzy miesiące kalendarzowe w stosunku do poprzednio pobieranego zasiłku, jeżeli w trakcie tej przerwy doszło do zmiany wymiaru czasu pracy.
W razie zmiany angażu, polegającej na modyfikacji wielkości etatu, w miesiącu, w którym pracownik zachorował albo w miesiącach poprzedzających, podstawę zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru. Jedynie taka zmiana ilości godzin pracy w trakcie pobierania zasiłku nie powoduje konieczności przeliczenia na nowo jego podstawy.
Przykład
Pani Magda zachorowała w styczniu 2013 r. Od 1 listopada 2012 r. jest na dodatkowym macierzyńskim połączonym ze zmniejszonym etatem. Z aktywnej części pracy ma prawo do wynagrodzenia chorobowego. Podstawę tego świadczenia stanowi wynagrodzenie wypłacone od stycznia do grudnia 2012 r. P
onieważ jednak w tym okresie zmienił się jej wymiar z całego etatu do połówki, to od 1 listopada 2012 r.do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się wynagrodzenie za listopad i grudzień z etatu w nowym, niepełnym wymiarze czasu pracy.
Zasadę tę stosuje się także wtedy, gdy etat zwiększa się.
Przykład
Pani Aneta zachorowała 21 stycznia 2013 r. Do 31 grudnia 2012 r. była zatrudniona na 3/4 etatu, a od nowego roku na cały etat.
Do ustalenia podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego należy przyjąć wynagrodzenie za styczeń, przysługujące z pracy w nowym, pełnym wymiarze etatu, po uprzednim uzupełnieniu do pełnej miesięcznej kwoty.
Premia lub trzynastka
Niektórzy etatowcy mają prawo do kwartalnych czy rocznych świadczeń pieniężnych (premie czy trzynastki).
Gdy zmiana wymiaru czasu pracy przypadała w czterech kwartałach poprzedzających powstanie niezdolności lub w ciągu roku przed nią, składnik kwartalny lub roczny należy przyjąć proporcjonalnie do liczby pełnych kalendarzowych miesięcy po zmianie wymiaru czasu w kwartałach kalendarzowych lub roku kalendarzowym przed tą chorobą.
Przy dodatkowym urlopie macierzyńskim oznacza to podwyższenie podstawy maksymalnie o 1/12 z takiego świadczenia. Dlatego, że fakultatywny urlop trwa cztery tygodnie przy urodzeniu jednego dziecka i sześć tygodni, gdy na świat przyjdą przynajmniej bliźniaki.
Przykład
Pani Kasia pracuje na cały etat. 31 grudnia skończyła podstawowy urlop macierzyński. Zgodnie z wcześniej złożonym wnioskiem od 1 stycznia korzystała z dodatkowego sześciotygodniowego rodzicielskiego. Dzięki art. 182
1
§ 4 k.p. tego samego dnia wróciła także do swojej macierzystej firmy na pół etatu. 6 lutego pani Kasia zachorowała.
Oprócz wynagrodzenia miesięcznego otrzymuje także premię roczną pomniejszoną za okres pobierania zasiłku. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego dla pani Kasi stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie po zmianie etatu, czyli styczniowe pobory. Do nich trzeba dodać 1/12 wypłaconej premii rocznej za 2012 r.
