Składki na ubezpieczenia społeczne za pracownika są opłacane od przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakie otrzymuje on w związku ze świadczeniem pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas choroby oraz zasiłków.
Tak wynika z art. 18 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2007 r. nr 11, poz. 74 ze zm.). Składek na ubezpieczenia społeczne nie nalicza się też od przychodów wymienionych w rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek (DzU nr 161, poz. 1106 ze zm.).
Gdy pracodawca wzywa pracownika z urlopu, musi na podstawie art. 167 § 2 kodeksu pracy pokryć koszty bezpośrednio związane z tym odwołaniem. Dotyczy to zwrotu faktycznie poniesionych i udokumentowanych przez podwładnego wydatków. Za bezpośrednio związane z odwołaniem z urlopu uznaje się m.in. koszty pobytu w ośrodku wczasowym, pensjonacie czy wykupionych wczasów. Pracodawcy wolno też zrekompensować pracownikowi odwołanie z urlopu, wypłacając mu świadczenie pieniężne ponad kwotę rzeczywiście poniesionych wydatków. Wszelkie jednak kwoty otrzymane ponad faktyczne koszty będą dla pracownika stanowić przychód ze stosunku pracy. Od niego nalicza się składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.
Zatem od kwoty zwrotu kosztów poniesionych przez zatrudnionego składki nie są opłacane, a od wszystkich ekstranależności na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne trzeba je regulować.
